Jaarboek 1972-1973 - pagina 41

Prof. dr. J. Booy Op dinsdag 12 november 1972 ontviel ons ten gevolge van een ongeval Prof. dr. Johan Booy. Hoewel zijn emeritaat met ingang van de huidige cursus zou zijn aangevangen, kwam zijn einde voor allen die hem kenden zéér onverwacht. Hij toonde geenszins de tekenen van de naderende ouderdom, integendeel, tot het einde toe bleef hij de strijdvaardige persoonlijkheid, die hij altijd was geweest. In het kader van de Faculteit der Geneeskunde was Booy een markante figuur en iemand van grote veelzijdigheid. Hij was chemicus, farmacoloog en psychiater-neuroloog, en in al zijn voordrachten en geschriften bleek duidelijk dat alle genoemde disciplines in hem een waardig vertegenwoordiger vonden. Van de farmacologie, die hij van 1954 af als hoogleraar gedoceerd heeft, interesseerden hem twee onderwerpen het meest: het verslavingsprobleem en de biochemische grondslagen van geestesziekten. Voor wat het eerste betreft, dat hem vooral belangstelling inboezemde om de menselijke aspecten ervan, nam hij een standpunt in dat geen zweem van onduidelijkheid overliet: alle „drugs" zijn in wezen verslavingsgiffen, en onderscheid maken tussen „hard" en „soft" drugs is misleidend. Volgens hem was het niet zozeer de aard van het verslavingsgif, als wel de persoonlijkheid van degeen, die ermee in aanraking komt, die beslissend is voor de vraag of gebruik verslaving ten gevolge zal hebben. Deze overtuiging berustte niet alleen op zijn farmacologische, doch vooral ook op zijn psychiatrische kennis. Zijn standpunt in dezen kwam velen te ongenuanceerd voor en dat heeft hem veel strijd gekost. Hij achtte het, onder deze zowel als onder andere omstandigheden echter onverantwoord, afstand te doen van zijn zedelijke idealen ten koste van een wat gemakkelijker omgangsleven. Het tweede centrum van zijn belangstelling leidde tot de oprichting van een afdeling neuro-biochemie. Door allerlei omstandigheden heeft deze afdeling wellicht niet zo gefloreerd als haar stichter zich wel had voorgesteld, maar in ieder geval heeft hij toch de aanzet gegeven tot uitgebreidere studies betreffende de biochemische grondslagen van psychische afwijkingen in den lande. Dat deze afdeling gesticht werd in een tijd dat de psychiatrie nog door velen uitsluitend als een geesteswetenschap werd gezien, spreekt voor zichzelf. Booy heeft het in heel zijn hoogleraarsperiode verre van gemakkelijk gehad. Grotendeels was dat het gevolg van het feit dat hij compromissen niet aan39

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen