Jaarboek 1974-1975 - pagina 22

zakelijk geachte streven naar een rechtvaardiger verdeling van beschikbare middelen. Een rechtvaardiger verdeling over de continenten en landen in de wereld, een rechtvaardiger verdeling ook over de verschillende sectoren in onze nationale samenleving, in het bijzonder over de diverse takken van onderwijs. Wij hebben er oog voor dat onze maatschappelijke verantwoordelijkheid een kritische instelling met zich meebrengt ten aanzien van de consumptie van toegewezen middelen, en ten aanzien van de vraag naar meer. In een situatie waarbij de groei van middelen beperkt is - met naar te vrezen valt een stilstand van de groei in zicht - moet voorkomen worden dat verstarring optreedt. De verplaatsingen in de studentenstromen en de wisseling in belangstelling, de noodzaak te streven naar verbeteringen in beheer en dienstverlening, de wenselijkheid van voortdurende vernieuwing in onderwijsen onderzoekprogramma's blijven om een dynamische benadering vragen vanuit de structuur van de universiteit als geheel, en door de m.ensen die er werken, ook als de groei van middelen stagneert en zich zogenaamde „knelpunten" gaan voordoen. „Knelpunten" worden in de praktijk dikwijls ervaren als een gevolg van de ontoereikendheid van de middelen, maar kunnen zeer wel berusten op onvoldoende aanpassing van beleid en organisatie aan de nieuwe situatie. Waar echte „knelpunten" zijn, dienen ze natuurlijk te worden opgelost. Maar de vraag is hoe en door wie. Verdient het aanbeveling dat een „lager" in organisatie staande werkeenheid zijn „knelpunten" ter oplossing doorgeeft aan het naast hogere orgaan? Soms zal dat niet anders kunnen, maar als algemene beleidslijn is het bepaald af te keuren; de werkeenheid, waarbinnen zich het knelpunt voordoet is immers in de eerste plaats zélf geroepen een oplossing te vinden. Aangezien wij in het afgelopen jaar zowel vanuit Den Haag als ook binnen onze universiteit herhaaldelijk met deze vraag zijn geconfronteerd, wil ik op dit punt nader ingaan. Gelukkig kent het bestuurssysteem van het wetenschappelijk onderwijs in Nederland een grote mate van decentralisatie. Dat geldt zowel landelijk - de wet erkent een grote mate van zelfstandigheid van de instellingen en het departement leeft daar meestal naar - alsook binnen de universiteiten - waarbij de faculteiten en diensten tot op grote hoogte hun eigen takenpakket vaststellen en uitvoeren. De gedecentraliseerde eenheden hebben grote bevoegdheden ten aanzien van programmabepaling en middelenbesteding. Als zich nu in zulk 20

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen