Jaarboek 1975-1976 - pagina 22

altijd eenvoudig kandidaten te vinden. Dit brengt mij op het tweede punt waarvoor ik aandacht vraag in verband met zelfbestuur: de zorgen rond het bemannen van raden en besturen. Het moet maar weer eens ronduit worden gezegd: het aanvaarden van bestuurlijke en beheersverantwoordelijkheid behoort op een zichzelf besturende universiteit tot de normale taken van leden van de universitaire gemeenschap; in wet en reglement is dat vastgelegd. Op dit punt heeft de universiteit zich — wellicht met uitzondering van de studentengeledingen — nog onvoldoende aan de zelfbestuurssituatie aangepast. Besturen en beheren is geen bijkomstigheid; het is geen noodzakelijk kwaad waaraan je je als 't enigszins kan moet zien te onttrekken; het is geen „lastige verplichting", die je alleen maar als het niet anders kan dient te aanvaarden uit plichtsbesef, nee — de kwestie ligt anders: zelfbestuur moet beschouwd worden als een voorrecht dat aan de universiteit geboden wordt; zelfbestuur betekent dat de leden van de universitaire gemeenschap elkaar mogen benoemen in bestuursfuncties — overeenkomstig de hun geschonken talenten; zelfbestuur brengt met zich mee een collectieve verantwoordelijkheid van de universitaire gemeenschap als geheel en van haar individuele leden om de voor bestuurswerk meest bekwame mensen bereid te krijgen bestuurlijke bijdragen te leveren, en dat is een uitdaging van de eerste orde. De kwaliteit van het bestuurs- en het commissiewerk kan worden verbeterd, en zelfbestuur kan worden geconsolideerd als onze daarvoor meest geschikte mensen over de hele linie blijvend tijd en aandacht geven aan de bestuurs- en beheersproblemen en aan een zo verantwoord mogelijke bemanning van cominissies, raden en besturen. In het bijzonder geldt dat voor de docenten en de wetenschappelijke staf. Wellicht is het daarnaast gewenst dat op universitair niveau meer dan tot nu toe zorg wordt besteed aan het ontwikkelen van bestuurlijke kwaliteiten van leden van de universitaire gemeenschap, en aan het bevorderen van het opstellen van lang-zichtplannen in dit verband. We moeten met elkaar zien een situatie te scheppen, waarbij niet meer paniekerig, met overschrijding van tijdslimieten, moet worden gezocht naar opvolgers op belangrijke bestuursposten, en waarbij niet meer als gevolg van enkelvoudige kandidaatstelling — b.v. voor de U.R. —, het risico bestaat dat bij onverhoopt uitvallen geen opvolger beschikbaar is. Een gezonder situatie zou het naar mijn mening zijn als het „aanbod van kandidaten" voor de 20

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen