Jaarboek 1976-1977 - pagina 43

Wij kunnen het echter ook omkeren en ons afvragen wat wij binnen die dan te verwachten studieduur, de uitkomst dus van X—i, kunnen doen. Laat ik het gehate getal van vier maar eens noemen. Ook wie hoopt dat er wegen zullen worden gevonden om de op een ander getal uitkomende voorstellen te honoreren kan er toch ook voor uitkomen, dat het een groot goed, een voorrecht, een voor velen in de wereld ongekende weelde is dat jonge mensen vier jaren lang wetenschappelijk worden onderwezen en in de wetenschap worden binnengeleid. Ik denk ook aan de financiën, al begeef ik mij daarbij op glad ijs. Een nullijn is pijnlijk, wij zouden graag meer hebben en met reden, maar is een bedrag van ƒ 240.000.000 per jaar, alleen voor de V.U. (de kosten van ons academisch ziekenhuis niet meegerekend) niet — ik herhaal het maar in dezelfde woorden — een groot goed, een voorrecht, een ongekende weelde? En wie zijn blik maar even over de grenzen laat waren (en dan bedoel ik zelfs de derde-wereldproblematiek nog niet) moet toch onder de dankbare indruk komen van wat hier nog mogelijk is. Ik denk aan een gebeuren dat ons nog niet zo heel lang geleden zeer heeft beziggehouden: de oliecrisis. Opmerkelijk overigens hoe snel zoiets weer kan wegebben. Op het hoogtepunt werden wij over de televisie toegesproken door de minister-president. Hij sprak toen woorden van deze strekking dat wij ons goed moesten realiseren dat de onbezorgde tijden nooit meer terug zouden komen, waaraan hij iets toevoegde in de trant van: „Maar wij kunnen het toch nog wel goed met elkaar hebben." En dat moet ook mijn preek voor vandaag zijn. Na de preek komt de toepassing, wat hier betekent: hoe zetten wij om in actuele standpunten, in beleid, dat wij het goed met elkaar kunnen hebben? In ons wellicht meer vertrouwde taal gezegd: Hoe zijn wij goede rentmeesters, hoe woekeren wij met onze talenten? Ik wil deze vraag ook niet uit de weg gaan en trachten een paar lijnen aan te geven die wellicht tot iets kunnen leiden en die ons kunnen prikkelen in het verzet tegen het opkomend gevoel van machteloosheid. Als aanloop daartoe een enkele opmerking. In het universitair bedrijf gaat het om verschillende activiteiten die in zekere zin met elkaar in concurrentie staan omdat zij voor het overgrote deel uit dezelfde pot gefinancierd moeten worden 41

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen