Jaarboek 1977-1978 - pagina 77

Prof. dr. W. Marsman Op 15 oktober 1977 overleed Willem Marsman, kort voor zijn emeritaat, op 69-jarige leeftijd. Hij werd op i oktober 1908 te Almelo geboren en studeerde medicijnen te Utrecht. Na zijn artsexamen (1935) is hij vele jaren als huisarts werkzaam geweest, eerst in Ouderkerk aan de IJssel, later te Apeldoorn. In die periode promoveerde hij te Utrecht op een proefschrift „Over de centrale regulatie van het witte bloedbeeld" (1946). Het betrof een experimenteel werk bij proefdieren; de centrale regulatie van de samenstelling van het witte bloedbeeld en de rol die de tussenhersenen daarbij spelen. Dit thema geeft aan dat Marsmans belangstelling uitging naar het onderzoek van de hersenfunkties. Het is echter vooral de betrokkenheid bij de problemen van zijn patiënten in de huisartsenpraktijk die hem er toe bracht zich op latere leeftijd te gaan specialiseren. Na zijn opleiding tot psychiater (1955) werd hij hoofd van de afdeling Psychotherapie in de Valeriuskliniek. Hij legde een grote aktiviteit aan de dag, was direkteur van het Instituut voor Medische Psychotherapie en werkzaam bij de opleiding van psychotherapeuten van het Psychoanalytisch Genootschap te Amsterdam. Verder speelde hij een rol bij de Universitaire Gezondheidszorg van onze Universiteit. In samenwerking met de studentendecanen behartigde hij de geestelijke gezondheidszorg en de psychotherapie van studenten. Zijn wetenschappelijk werk was aanvankelijk, evenals zijn dissertatie, nog meer somatisch gericht. Het betrof onderzoek naar de behandeling met stimulantia bij patiënten die comateus waren ten gevolge van een overdosis slaapmiddelen. Later ging zijn belangstelling steeds meer uit naar psychologisch-filosofische onderwerpen. Hij publiceerde studies over „Symbool", „Vrije associatie", „Empathie", „Overdracht" en „Psycholinguïstiek". Het onderwerp van de inaugurele oratie (1968) toont zijn kennis van en belangstelling voor communicatieprocessen aan. Marsmans werk werd steeds gekenmerkt door een kritische beschouwelijke benadering; nooit verviel hij in onkritisch doordraven in theorieën. Zijn benoeming tot buitengewoon hoogleraar in de „Medische Psychologie 75

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen