Jaarboek 1980-1981 - pagina 139

door hem bijzonder zijn gewaardeerd, niet een verklassiekte naam Joannes Donnerus en deze nog wel in de accusatium, niet bij het zinspelen op Cor. 13:5 de tekst van de Vulgata maar het Grieks. Dat later het College van Dekanen dit erelidmaatschap overnam, daar de senaat verdwenen is als universitair orgaan en alleen nog in heden aanhangige wetgeving van kracht zijnde of zelfs een spookachtig bestaan leidt, moet hem nauwkeurig als hij was deugd hebben gedaan. Waarschijnlijk zal even een wenkbrauw zijn omhoog getrokken bij lezing van het gelukstelegram hetwelk hem van de zijde van de senaat bij de benoeming tot Minister van Staat in 1971 bereikte: 'de Vrije Universiteit en in het bijzonder derzelver senaat applaudiseert met handen en voeten'. Vastgelegd zij dat de hoogleraren W.F. de Gaay Fortman en J. Blok, die waarschijnlijk zelf reeds aan de onderscheiding wat achtergrond hadden verschaft, voor deze felicitatie verantwoordelijk waren. In mr. Donners latere jaren was de belangstelling voor wel en wee der universiteit onverflauwd. Sommige ontwikkelingen zullen bij hem op bezwaren zijn gestuit; hij zal zich - opnieuw in zijn eigen terminologie - moeilijk hebben kunnen 'ontveinzen' enkele 'bedenkingen' te koesteren. Dat hij een wat conservatieve man was - aldus Trouw, 4-2-1981 - lijkt mij niet een rechtvaardige beoordeling en er is terecht door Tweede Kamer Voorzitter Dolman van hem gezegd dat hij nooit een museumstuk is geworden, maar eerder een monument was. Tot vlak voor het einde behield hij zijn autoriteit en oefende hij deze ook uit. Opvallend is hoe hij op het eind van zijn leven in een ingezonden stuk de Minister van Defensie Scholten verdedigde. Even tekenend was dat hij, gevraagd om een paar inlichtingen over een /an zijn voorgangers - de verzoeker had aangevoerd dat inwilliging van dit verzoek hoogstens 25 minuten zou kosten een uitvoerig schrijven vervaardigde waarvoor hij speciaal nog een bibliotheek was gaan raadplegen, met tal van verwijzingen en - hij moest op alles reageren - de wat overbodige mededeling dat er meer dan 25 min. mee gemoeid waren geweest, met de toevoeging ook dat hij het bijzonder prettig had gevonden nog eens in het verleden te kunnen duiken. Aardig was ook de vermelding dat de betrokkene, jhr. mr. W.H. de Savornin Lohman, het record in tijdsduur hield voor het presidium van de Hoge Raad: 16 jaren achtereen, terwijl hij zelf - ik haal letterlijk aan - 'maar 14 jaar en 3 maanden' president was geweest. Er werd - heel nauwkeurig - nog gespecialiseerd: het record sloeg op 'deze eeuw', want men moest natuurlijk, al werd dit er niet bij gezegd, de toekomst open laten.

137

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen