Jaarboek 1980-1981 - pagina 136

ingeleid met een: 'Ik denk dat het u wel spijt nu u de gevolgen kunt overzien, indertijd niet anders gehandeld te hebben'. Het kon moeilijk raker en waardiger. In een andere heel moeilijke, jaren slepende zaak werd een door een commissie van onderzoek voorbereide conclusie, die strikt juridisch goed houdbaar, die menselijk zeer aanbevelenswaardig was, uiterst overwogen gesteund. Toen een faculteit om een netelig conflict te regelen eens haar eigen solutie bood, gaf mr. Donner geen ogenblik gelovend aan - in zijn eigen spraakgebruik - de 'werkdadigheid' van de nieuw opgezette regeling, nietteming de raad de faculteit maar te laten begaan; deze faculteit kwam na enige maanden met hangende pootjes terug. Soms werden mensen, hoewel zij dit tot geen prijs wilden, tegen zichzelf in bescherming genomen. Het gebeurde wel dat hij andere en betere figuren wist die voor een benoeming tot hoogleraar of lector geschikt waren dan een faculteit zelf. De keren dat hij zich vergiste, waren op de vingers van een hand te tellen. Wel schepte hij er enig genoegen in om hen die hij verantwoordelijk achtte voor een verkeerd uitgevallen voordracht stelselmatig naderhand wat te taquineren; een zachtaardige uitdrukking voor wat men te verduren kreeg als er later heel zonderlinge dingen gebeurden. Bestond er het vermoeden dat er iets mis was dan was de onderzoeksmethode staalhard. Dat moest evenzeer het geval heten als er aanvankelijke bedenkingen tegen personen of tegen opinies werden gekoesterd. Slechts wie van dialectisch goede huize was, hield zich overeind maar als de zaak beslist was, werd niemand iets nagehouden. Ik houd het overigens voor lofwaardig dat een man met zulk een bHksemsnel werkend vlijmend intellect; een dergelijke eruditie en een zo veel bredere kijk op de samenhang der dingen dan de meeste mensen bezaten zich zelden naar buiten kregel toonde - ik geloof dat mr. Donner een ietwat driftige aanleg in vergaderingen uitnemend beheerste - meestal domheid en erger nog godzalige domheid als irreparabel liet passeren en innerlijke verveeldheid niet toonde; er was de ontsnappingsmogelijkheid aan iets anders te denken. Luisteren kon hij intussen als de beste. Had hij de tijd, dan werd zijn 'difficulteren' - weer een karakteristieke term - wat vermoeiend en kreeg hij iets van een animal disputax. Er moet aan toegevoegd dat meestal het gelijk aan zijn zijde was; verlies incasseerde hij geluidloos maar radicaal. De keren dat hij wel eens wilde domineren, zal geen zinnig mens hem kwalijk nemen; hij vierde zich zelden de teugel ook hier. Waarom zou hij verder niet bij koninklijk bezoek, in afwijking van het universitaire protocol, vooraan gaan staan? Waarom zou hij niet de leiding bij een beraad nemen, al was hij - overigens zeldzaam - geen voorzitter, daar hij het toch even goed wist als de overigen en beter de consequenties van verschillende oplossingen overzag. 134

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen