Jaarboek 1982-1983 - pagina 25

van hun werk bepaalt de kwaliteit van onderwijs en onderzoek. Daarom is het personeelsbeleid van zo groot belang en van hoge prioriteit, maar zo is ook aangegeven dat een goed personeelsbeleid niet losgemaakt kan worden van andere beleidsgebieden. Personeelsbeleid omvat meer dan sociaal beleid in de zin van zorg voor en becherming van het aanwezige personeel. Personeelsbeleid is beleid ten aanzien van personeel werkzaam in de universitaire organisatie, mede gericht op het functioneren van die organisatie overeenkomstig haar doelstellingen. Terecht noemt de minister van O&W in zijn brief van 7 maart 1983 over het sociaal beleidskader TVC drie zorggebieden voor personeelsbeleid: zorg voor een goede vervulling van de te verrichten taken nu en in de toekomst, door daartoe bekwaam en geschikt personeel; de zorg voor het welbevinden van het aanwezige personeel; aandacht voor werkgelegenheidsaspecten. Het laatste zal in deze tijd grote, maar geen exclusieve aandacht moeten hebben. Er kunnen zeer grote spanningen ontstaan tussen die zorggebieden. In elk onderdeel van de universitaire organisatie kan zich een groot verschil voordoen tussen het ideaal functioneren en de werkelijkheid van alle dag, waarin gegroeide situaties gelden en mensen met al hun hebbelijkheden en gebreken werken. Die spanning kan heftig worden wanneer als gevolg van bezuinigingsmaatregelen arbeidsovereenkomsten, al of niet op vrijwillige basis, beëindigd moeten worden. Terecht wordt dan om een goed sociaal beleid gevraagd, op macro- en op microniveau. Maar naast het heden van crisis dient ook de toekomst van de universiteit te bepalen hoe gehandeld moet worden. Daarom het pleidooi voor een evenwichtig, volwassen personeelsbeleid, nauw verbonden met andere beleidsgebieden, als grondslag voor zorgvuldig en redelijk handelen. Tot de verdere opbouw van universitair personeelsbeleid zou - gezien wat hiervoor over salarisbeleid werd betoogd - ook zeer wel een grotere flexibiliteit in salarisstructuur kunnen behoren. Thans geldt hoofdzakelijk gelijke beloning voor gelijke functie. Voor de hooglerarensalarissen is dat enigszins doorbroken. In het streven naar evenwicht tussen de drie eerder genoemde zorggebieden past het om meer variatie in beloning voor een bepaalde functie aan te brengen op grond van concurrentie op de arbeidsmarkt en op grond van de wijze waarop de functie wordt vervuld. Dat kan alleen als de universitair-bestuurlijke beleidsvrijheid op dit gebied door de minister wordt vergroot. In het ontwikkelen van universitair personeelsbeleid zullen verandering in taken en organisatie en de daarvoor noodzakelijke flexibiliteit een grote rol moeten spelen. Individuele vrijheidsgraden staan dan ter discussie, en vakgroepen als basiseenheden zullen een behoorlijke omvang moeten hebben. Andere aspecten van deze vraagstelling zijn de zorg voor informatie, communicatie, leiding geven, samenwerking. Voor personeelsbeleid geldt dan ook dat het geen exclusieve verantwoordelijkheid is van een dienst personeelszaken, diensthoofden en besturen, zeker niet in de universiteit. 23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen