Jaarboek 1983-1984 - pagina 45

rechtvaardige beoordeling van de studieprestaties, en dus voor een goede stimulering van studiegedrag. Desondanks vormen ze veelal een sluitpost in het hele onderwijsproces met alle kwalijke gevolgen van dien. 5. Organisatie van het onderwijs Het hoeft geen betoog dat een goede structurering en programmering van de studie, een door de studenten zelf of met behulp van een studiebegeleider op te stellen helder stappenschema, en duidelijk informatie over de eisen in termen van tijd, inspanning en verplicht voorafgaande studieonderdelen van cruciale betekenis zijn voor een goede voortgang van de studie. Zeker binnen het expeditie-model (doctoraal-fase) moet dit tot de natuurlijke verantwoordelijkheid van een faculteit behoren; niet minder geldt dit evenwel voor het veldloop-model (propedeuse) waarbinnen de studenten immers een eerlijke kans verdienen. 6. De zwaarte van het programma en, daarmee annex, liet niveau van de tentamenen exameneisen. Het is duidelijk dat men door de zwaarte en de hoeveelheid stof te variëren, evenals door standaarden, caesuur-scores en minimumeisen te verhogen of te verlagen, de slaagpercentages ad libitum in een gewenste richting kan laten fluctueren. Het gaat hier om het argument: behoud van het niveau van onderwijs en de kwaliteit van het diploma. Meestal wordt niveau-handhaving door iedereen hoog in het vaandel geschreven en is dit het laatste waaraan men concessies wil doen. Het hoeft geen betoog dat het hierbij niet gaat om objectieve, valide maatstaven. Traditie, overlevering, rivaliteit en faculteitspolitiek spelen hierin een wisselende, maar belangrijke rol. Ook is het de vraag of iedere wijziging van bestaande normen of slaagdecisie-regels onmiddellijk een eerste stap op weg naar diploma-verloedering moet zijn. Zo laat bijvoorbeeld Wilbrink (1980)° zien dat een compensatorische examenregeling minder studievertraging tot gevolg heeft, zonder dat de leerwinst geringer is dan onder de veelal gehanteerde conjunctieve examenregelingen. Niettemin is het zonder meer duidelijk dat, als slaagpercentages aanwijsbaar beleidsbeslissingen in de sfeer van allocatie van informatie of middelen determineren, de kans op kunstmatige verhogingen van deze slaagpercentages door ongewenst marchanderen met normen, toeneemt. Onze conclusie is derhalve dat propedeuse slaagpercentages zowel multicausaal van aard als manupuleerbaar zijn. De multicausaliteit betekent aan de ene kant dat het rechtstreeks via allocatieve maatregelen straffen of belonen van universiteiten of faculteiten voor lage of hoge propedeuse slaagpercentages niet goed verdedigbaar is. Er zijn veel meer factoren in het spel dan de kwaliteit van het onderwijs en de onderwijsorganisatie; factoren ook die niet door de faculteiten beheersbaar zijn. Aan de andere kant dient men ook reserves te hebben ten aanzien van eenzijdige facultaire reacties als 'we krijgen incapabele studenten' en 'onze studenten hebben een 43

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen