Jaarboek 1985-1986 - pagina 131

Op 5 juni 1986 overleed prof.dr. G.A. Lindeboom, nestor van de medische faculteit der Vrije Universiteit, prominent vertegenwoordiger der Nederlandse internisten, grondlegger van de academische beoefening van de geschiedenis der geneeskunde, woordvoerder van de protestants-christelijke medische ethiek en groot organisator op tal van terreinen in de gezondheidszorg. Gerrit Arie Lindeboom werd op 4 januari 1905 te Bolnes als predikantszoon geboren. Zijn gymnasiumopleiding volgde hij eerst te Amsterdam, later te Kampen, waar hij inwonend was bij zijn grootvader, de bekende Lucas Lindeboom, ook wel de vader van de medische faculteit der Vrije Universiteit genoemd. Na zijn medische studie aan de Gemeente Universiteit te Amsterdam (1922-1929) specialiseerde Lindeboom zich eerst bij prof.dr. J. van Ebbenhorst Tengbergen in de röntgenologie, op welk thema hij ook promoveerde (Encephalographie, 1930) en vervolgens bij prof.dr. L Snapper in de inwendige geneeskunde. In 1934 vestigde hij zich als internist-röntgenoloog te Amsterdam. Onder zijn college internisten te Amsterdam was Lindeboom al vroeg een markante verschijning, niet alleen vanwege zijn reputatie als clinicus maar ook als groot organisator, hetgeen het meest duidelijk naar voren kwam in de oprichting van een privé-ziekenhuis, bekend als de Pieter van Foreestkliniek (1944). Gedurende de jaren dertig en veertig publiceerde Lindeboom vele artikelen over de geneeskunde en gezondheidszorg: tal van casuïstische bijdragen, artikelen over ziekten tijdens de zwangerschap en een boek over de chemotherapie. De psychosomatiek en de 'radicale therapie' van Paul Tournier vonden in Lindeboom een belangrijke woordvoerder, terwijl Lindeboom op het terrein van de gezondheidszorg in woord en geschrift zich keerde tegen de socialisering van de gezondheidszorg en pleitte voor handhaving van 'het persoonlijk karakter van de individuele ziekenzorg'. In juli 1950 volgde zijn benoeming tot hoogleraar algemene ziektekunde, klinische propaedeuse en encyclopedie der medische wetenschappen, welk ambt hij nog datzelfde jaar aanvaardde met een rede over De ziel der geneeskunde. Men doet niemand tekort wanneer men vaststelt dat Lindeboom vanaf het begin de spil van de medische faculteit is geweest. Aanvankelijk beperkte deze faculteit zich tot de opleiding voor het kandidaatsexamen; later verviel deze beperking en koos men voor een volledige opleiding tot arts. In aansluiting daarop werd in 1955 de leeropdracht van Lindeboom uitgebreid met die van de inwendige geneeskunde. Het klinisch onderwijs verzorgde hij grotendeels in zijn eigen Pieter van Foreestkliniek en deels in het Weesperpleinziekenhuis, totdat in 1964 de afdeling inwendige geneeskunde van het VU-Ziekenhuis in gebruik werd genomen. Wat Lindeboom gedurende de kwart eeuw dat hij als hoogleraar aan de Vrije Universiteit verbonden is geweest tot stand heeft gebracht, laat zich moeilijk in enkele regels samenvatten. Tientallen monografieën en enkele honderden artikelen vloeiden uit zijn pen. -Regelmatig publiceerde hij klinische lessen in het Nederlands 129

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen