Jaarboek 1988-1989 - pagina 116

christelijke identiteit van de VU. Hij beleefde er vreugde aan wanneer hem bleek dat personeelsleden in hun diverse functies zich voor de Vrije Universiteit inzetten en haar gestalte wilden geven. Het kon hem pijn doen wanneer men om materiële, doch geen salariële redenen de Vrije Universiteit verliet, zeker als men daarbij nog een woord van verontrusting over de ontwikkeling achterliet. Zijn eigen plaats in de geschiedenis van onze universiteit zal blijvend bepaald worden door zijn inspanning om de viering van De Savornin Lohmans 150e geboortedag aan te grijpen om hem de hem toekomende plaats binnen de VU-historie te verzekeren. Hetgeen hij met succes volbracht. Daarmee gaf Verheul ook zichzelf bloot. Immers voor een representant van de voormalige CHU en gelet op zijn hervormde achtergrond was zijn affiniteit tot De Savornin Lohman welhaast natuurlijk. Zijn bemoeienis was evenzeer een voertuig om de bredere dan de gereformeerde inbedding van de Vrije Universiteit te beklemtonen. De naamsverandering van de vereniging waarvan de Vrije Universiteit vanuit gaat in Vereniging voor christelijk wetenschappelijk onderwijs, moet hem veel voldoening geschonken hebben. Christenen de ruimte te bieden, de vrijheid te geven, met elkaar wetenschap te beoefenen in de context van onze tijd en de christelijke waarden en normen door te geven, dat was wat hem bij de Vrije Universiteit voor ogen stond. Daarvoor spande hij zich als rector in. Ook in zijn contacten met de buitenlandse verwante instellingen en binnen de International Association for the Promotion of Christian Higher Education. Daaraan herinnerde hij mij steeds als wij spraken over de contacten die een rector vanuit de Vrije Universiteit moet onderhouden. Henk Verheul was een koersgerichte, bewuste, moedige man. In zijn slopende ziekteproces toonde hij dit keer op keer. Hij durfde het einde onder ogen te zien, pubUekelijk mogelijk al bij zijn rede ter gelegenheid van de Opening der Lessen op 5 september 1983, toen hij het rectorsambt overdroeg aan collega Drenth. Daarbij ontleende hij het motto Finem Respice aan Jezus Sirach, een bijbelboek behorend tot de wijsheidsliteratuur. Het heeft me achteraf getroffen dat hij mij bij mijn laatste bezoek, een aantal weken geleden, vertelde van zijn hernieuwde lezing van het boek Job, eveneens behorend tot de wijsheidsliteratuur. De worsteling met vragen die het menselijk verstand te boven gaan maar ook het vertrouwen, waarvan Henk zelf reeds sprak in de rede bij zijn aanvaarding van het hoogleraarschap, nl. dat ons bestaan in Gods hand ligt. "God - aan deze zekerheid vertrouwen wij ons toe", zo citeert hij Huub Oosterhuis. Moge dit vertrouwen van waaruit Henk leefde zijn naasten troosten. C. Datema

114

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen