Jaarboek 1989-1990 - pagina 91

Het heengaan van Leendert Strengholt - hij is volkomen onverwachts overleden betekent voor onze universiteit het verlies van een begaafd en markant geleerde, een geboren docent, een beminnelijk mens, een diep-gelovig christen. Ruim 21 jaar is hij verbonden geweest aan de Faculteit der Letteren, eerst als hoofdmedewerker, daarna even als lector en toen als hoogleraar in de oudere Nederlandse letterkunde. Met een reeks wetenschappelijke publicaties van hoog gehalte trok hij al vroeg de aandacht van de vakgenoten. Op grond daarvan ontving hij eind 1967 de uitnodi­ ging om zich aan de staf Nederlands te verbinden. Bij een eerste gesprek bleek hij geen academische graad te bezittten, maar dat stond, terecht, een benoeming niet in de weg. In december 1971 deed hij doctoraal, vijf jaar later promoveerde hij cum laude op Huygens-studies en met ingang van 1 januari 1977 werd hij benoemd tot hoogleraar, na nog acht maanden lector te zijn geweest. Strengholt hield zich het liefst bezig met de grote dichters van de bloeitijd, Vondel, Hooft, Revius, Huygens. Zijn bewonderenswaardige belezenheid strekte zich ver­ der uit, die bestreek de hele zeventiende- en achttiende-eeuwse poëzie en waar dat te pas kwam publiceerde ook over kleinere figuren, bij voorkeur als hun werk iets te maken had met de groten. Hij was een precies filoloog en een voortreffelijk tekst interpretator. Literair-historisch boeide hem bij uitstek de bijdrage die de literaire kunst van het orthodox protestantisme aan de Nederlandse cultuur van de zeven­ tiende en achttiende eeuw heeft geleverd. Zeer veel heeft hij gedaan voor de studie van Constantijn Huygens en zijn oeuvre, manuscriptologisch, filologisch literair- en cultuurhistorisch. Hij heeft een groot aandeel gehad aan de herdenking van Huygens’ 300ste sterfdag in 1987. Als voorzitter van het Huygens-comité opende hij het jubileumcongres met een rede waarin hij ontvouwde in welke rich­ ting het Huygens-onderzoek van de toekomst zich diende te ontwikkelen. Voor hem zelf stond de laatste paar jaar de studie van de dichters der Nadere Reformatie op het programma. Een nieuwe editie van Van Lodensteyns Uytspanningen is on­ voltooid gebleven. Alles - het is zeer veel - wat Strengholt schreef, munt uit door klaarheid, niet in het minst in het taalgebruik, precisie en voorzichtigheid. Hij deed nimmer uitspra­ ken die hij niet ten volle verantwoorden kon. Zijn artikelen weerspiegelen ook zijn didactische begaafdheid. Zo helder en precies gaf hij ook college. Daar kwam bij dat hij op college al sprekend, ook wel grote lijnen durfde te trekken. Dat deed hij ook in zijn populariserende stukken (hiervan bestaat nu een bloemlezing Uit volle schatkamers, Amsterdam 1990). De lezer kan dankbaar zijn voor de weloverwo­ gen, soms verrassende oordeelvellingen die hij daarin onder ogen krijgt. Strengholt streefde ernaar zijn wetenschappelijke kennis en inzichten ook te ge­ bruiken om een groter publiek dan dat van vakgenoten en studenten in kennis te brengen met ons cultureel erfgoed. Hij ging graag uit spreken, hield voordrachten voor de radio en werkte mee aan Woordwerk, het Nederlands Dagblad en het Re­ formatorisch Dagblad. 89

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen