Jaarboek 1989-1990 - pagina 103

Op 28 april 1990 overleed op 68-jarige leeftijd dr. A.J. Wiggers. Wiggers is van 1957 tot 1981 aan de Vrije Universiteit verbonden geweest, oorspronkelijk als bui­ tengewoon lector in de geologie, vervolgens vanaf 1960 als gewoon hoogleraar in de fysische geografie en kwartairgeologie en tenslotte vanaf 1977 als buitengewoon hoogleraar met dezelfde leeropdracht. Ook na zijn definitieve vertrek van de uni­ versiteit bleef er een band bestaan in de vorm van een adviesfunctie op het terrein van de ontwikkelingssamenwerking. De in de loop van de jaren veranderende relatie van Wiggers met de Vrije Universi­ teit weerspiegelt in verschillende opzichten ook een persoonlijke ontwikkeling, waarbij accenten werden verlegd binnen een uitermate brede belangstellingssfeer waarin de natuur een een- trale plaats in nam. Afgestudeerd in de fysische geogra­ fie aan de Universiteit van Amsterdam, na eerst reeds een belangrijk deel van de studie in de biologie te hebben voltooid, vervulde Wiggers aanvankelijk praktijkge­ richte functies bij achtereenvolgens het Landbouwproefstation en Bodemkundig Instituut T.N.O. te Haren en de Directie van de Wieringermeer (Noordoostpolderwerken) te Kampen. In deze fase verwierf hij zich een brede ervaring op het gebied van de bodemkunde, de (kwartair)geologie en de hydrologie van laaglandgebieden. Als fysisch-geograaf ontwikkelde hij zich tot een ook door landbouwkundigen en geologen als zodanig erkende autoriteit op dit terrein. Wiggers bezat een bijzonder vermogen om complexe situaties snel te overzien en een grote dosis common sense waarmee hij vervolgens interpretaties en conclusies formuleerde en oplossingen voor problemen aandroeg. Deze eigenschappen, tezamen met zijn bijzondere di­ dactische kwaliteiten gaven hem een vanzelfsprekend gezag op al die terreinen waarop hij in de loop van zijn carrière werkzaam is geweest. Daar moet overigens aan toegevoegd wordem dat Wiggers een grote werkkracht bezat; veel van wat ogenschijnlijk inspiratie was, was mede het resultaat was van de energie waarmee hij zich voorbereidde en zich de materie eigen maakte. Nadat hij in 1955 bij zijn leermeester Bakker gepromoveerd was op een proef­ schrift over de wording van het Noordoostpoldergebied, was Wiggers een serieuze kandidaat voor een universitaire benoeming. Aan de Vrije Universiteit werd in die fase de instelling van een geografische opleiding overwogen. Daarmee werd tevens de noodzaak voor het creeëren van eigen onderwijsvoorzieningen op het terrein van de geologie, voor biologen en geografen, dwingender. Zo werd in 1957 Wiggers benoemd tot buitengewoon lector ten behoeve van het geologie-onderwijs aan bio­ logen, een functie die hij tot 1960 combineerde met zijn hoofdfunctie in Kampen. Wiggers heeft zich met verve geworpen op zijn nieuwe onderwijstaak; schrijver de­ zes herinnert zich de boeiende en heldere colleges die hij gaf over onderwerpen waarin ook hij zich terdege had moeten inwerken, nog zeer wel. In 1960 volgde de benoeming tot gewoon hoogleraar in de fysische geografie en Kwartairgeologie, sa­ menhangend met het besluit om aan de VU naast de opleiding in de geografie ook die in de geologie ter hand te nemen. 101

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen