1906-1907 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 88

•I

EENIGE FRAGMENTEN UIT DEN STRIJD OVER DE CAUSAE FINALES.

De natuurbeschouwing, waarin de causae finales (de doeloorzaken) een essentieel bestanddeel vormen, wordt geheeten de teleologische. Beginnende met een Democritus en een Aristoteles, verhaalt de historie ons van een strijd hierover, voortdurende tot den dag van heden. In de laatste helft der vorige eeuw is deze strijd met vernieuwden ijver voortgezet. Aanleiding daarvoor was Darwin's hypothese over het ontstaan der soorten (1859) en de studie over osmose en diffusie. Kenmerkend voor de oppervlakkigheid van den geest der eeuw die zich zelve ,de verlichte" heette, is het woord van Dr. H. Hartogh Heys van Zouteveen in zijne voorrede van de Hollandsche vertaling van Darwin's boek: ,Afflavit Darwinius et dissipata est (Darwin blies en verstrooid was zij) zou met het oog op deze theorie een passend randschrift zijn van een gedenkpenning ter eere van de „Origin of Species"." 't Is een overwinningslied, aangeheven voor de kamp was beslecht. Uit de geestelijke worsteling met het Darwinisme en de mechanische levensverklaringen is sterker dan ooit de teleologische te voorschijn getreden. Ten bewijze dat het wezen van dien strijd niet is veranderd, volgen hier de zeven stellingen, door Democritus reeds verdedigd: 1) 1". Aus Nichts wird Nichts; nichts was ist, kann verniehtet werden. Alle Verauderung ist nur Verbindung und Trennung von Theilen. 1) T. A. Lange, Geschichte des Materialismus, pag. 12—20.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen