1906-1907 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 102

88 tubuli door afzonderlijke vaatstammen gevoed worden. De glomeruli door de Art. renalis, de tubuli door de V. ad vehens. Echter is gebleken aan Adami en Beddard, dat dit niet absoluut waar is. Beide bloedvaten hebben onderling anastomosen. Dat hierdoor de proef van Nussbaum hare waarde verloren heeft, zooals Hamburger wil, is daarmede niet bewezen, daar toch de anastomosen nooit direct volledig herstel geven als een tak is afgebonden. Na onderbinding van de Art. renalis, waardoor de glomeruli verzorgd worden, werd nauwelijks eenig vocht meer afgescheiden (geen suiker en geen eiwit); wel ureum en dit nagenoeg in gewone hoeveelheid. De conclusie dat water (suiker en eiwit) door de glomeruli worden afgescheiden, en de o/ganische zouten door de tubuli, is daarom nog zeer gewettigd. Ten slotte ziet Prof. H. in de werking der diuretica evenmin een bewijs voor de secretie-theorie. Slechts twee bezwaren worden in 't midden gebracht, (pag. 411). Tegen het eerste bezwaar brengt Hamburger zelf overwegende bezwaren in, zoodat dit is vervallen. Dit argument tegen de secretietheorie, door Starling aangevoerd, luidde: dat een krachtige bloedstroom, ten gevolge van de injectie der diuretica, oorzaak is van de diurese. Hiertegen voert Hamburger aan, dat, al zijn de vaten te voren maximaal verwijd, dan toch nog diurese volgt na de injectie, en dat zelfs bij een druk, lager dan die waarbij nog filtratie mag ondersteld worden, evenzeer nog diurese plaats kan grijpen. Ergo: de diurese wordt niet verklaard door den verhoogden bloedstroom als zoodanig. Het tweede bezwaar tegen de secretie-theorie door Sobieranski geopperd, is het volgende: Aan de mogelijkheid moet gedacht worden, dat door de diuretica het epitheel der tubuli zwelt en dat tengevolge dier zwelling de resorptie moeilijker wordt. Doch ook dit bezwaar vervalt als aangetoond kan worden, dat de tubuli niet resorbeeren doch secerneeren. Nu is uit niet ééne proef gebleken, dat resorptie plaats grijpt, wel het tegengestelde. Gurwitz inzonderheid heeft dit nagegaan. Hij toch onderbond de V. advehens, d. i. de tak die de tubuli verzorgt, en nu redeneerde hij aldus: Indien de tubuli resorbeeren, dan zullen zij dit na afbinding niet meer kunnen doen, en bijgevolg moet er dan meer urine dan normaliter opgevangen kunnen worden. Het resultaat dezer proef was zelfs:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen