1947 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 97

91 besef van haar waarheid aan als witte en zwarte dingen van hun kleur, zoete en bittere van hun smaak. Dat de verhouding van de mens tot de inhoud der Schrift analoog is aan de verhouding van de mens tot de stoffelijke realiteit, blijkt allereerst hieruit, dat de mens, die waarneemt, daarbij in zekere zin passief is •— evenals een mens tot wie Gods openbaring komt. Beiden zien en de ervaring van de passiviteit van dit zien maakt het waargenomene voor hen tot realiteit. Het waargenomene wordt dan ook beleefd als onafhankelijk van het waarnemend subject. De constructie, dat God (of Chris,tus) alleen een extrapolatie van menselijke denkbeelden of wensdromen zou zijn, kan dan ook niet op logische gronden weerlegd worden, maar beantwoordt eenvoudig niet aan de ervaring — evenmin als de constructie, dat de realiteit niet anders dan schijn zou zijn. Alle handelen, dat met de stoffelijke realiteit rekening houdt, voert tot diepergaande kennis. Dit geldt vanaf het eerste bestaan, een baby b.v. vertoont zulk handelen, merkt wat wèl en wat niet gaat, krijgt daardoor kennis en komt op grond van deze kennis tot verder handelen enz. Menselijke kennis is bij de stoffelijke realiteit steeds progressief. Hetzelfde geldt ook voor onze kennis van de geestelijke realiteit. Ook hier voert handelen tot diepere kennis. Elk beproeven van deze gee.stelijke realiteit voert tot dieper inzicht en steeds helderder weten, dat dit de weg is. Geloof is niet aanvaarden van een leer in zijn totaliteit. W i e het er mee waagt, merkt dat hij een geestelijke realiteit leert kennen, zoals een opgroeiend kind de stoffelijke realiteit. Tenslotte kent hij deze realiteit zo goed en is er zo vertrouwd mee, dat hij er over kan spreken, niet alleen over wat hij ervoer, maar ook over wat mogelijk zal zijn. Z o zegt Jezus : ,,Daarom is iedere schriftgeleerde, die een discipel geworden is van het koninkrijk der hemelen, gelijk aan een heer des huizes, die uit zijn voorraad nieuwe en oude dingen te voorschijn brengt". Math. 13 : 52. De analoge verhouding komt ook hierin uit, dat deze geestelijke werkelijkheid een op haar gericht handelen eist : gij zult liefhebben... want God is liefde. W i e niet lief heeft kent God niet. Deze eis is niet de eis van een gebod, maar de eis van een realiteit, W i e een gebod overtreedt wordt veroordeeld, wie met de werkelijkheid geen rekening houdt bereikt reeds in het gewone leven niets en is daardoor geoordeeld. Jezus komt niet tot ons met een gebod, met wetten, maar komt om ons te redden, om ons de weg ten leven te wijzen. W i e deze weg volgt wordt niet geoordeeld, zegt Jezus voortdurend, maar is airede veroordeeld. W e kunnen t.o.v. deze hoogste werkelijkheid onze eigen gang gaan, ziende niet ziend en horende niet horend, maar met als consequentie onze geestelijke dood. Men zou met Socrates kunnen menen, dat niemand dit zal willen, en dat slechts nodig is de mens deze realiteit te tonen. Zo eenvoudig is dit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen