1948 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 136

128 ernst. Hij wenst een aanknopingspunt om zich aux sérieux te kunnen nemen. Er is één punt, waarvoor deze beklagenswaardige mens begrip heeft en waarvoor hij dus in ernst warm kan lopen: Zijn loon. Dat is een ernstige zaak voor hem, want dat is ook het enige punt, waardoor de lopende band in zijn vrije tijd vanwege hemzelf storing kan krijgen. W i e dit vat en er mee weet te opereren, kan de Apollohal vol krijgen. Maar vol moet de zaal zijn, ook voor deze sensatie. En sensationeel moet het er ook zijn, want dat is het enige, wat de roes gaande houdt. Lonen en prijzen, gelijke rechten, zwart-witschildering, dat is begrijpelijke taal. De rest is bijzaak en gaat als een stroom voorbij. Indien er maar vaste, te herkennen, leuzen in zijn. Dat is het geheim van H i t l e r en S t a l i n , 't geheim van de verabsolutering, van de eenzijdigheid, van de leuzen, die waarheid worden, van de surrogaatzelfsfandigheid, van de verantwoordelijkheidsoverdracht en blinde volgzaamheid in ruil voor de sensatie en de overname van verantwoordelijkheid en leiding. Er is, zoals ik reeds opmerkte, een nihilisme bij de leiders, de geestelijke en de politieke, er is ook een nihilisme bij de geleiden, bij de geneutraliseerden, bij hen, die niet meer willen denken. Het zal duidelijk zijn, dat het Christendoöi, naar de mens gesproken, geen vat meer heeft op deze massa. Niet, dat de moderne mens daarvoor geen tijd meer heeft; hij wil er geen tijd voor vrij maken. Niet, dat hij zich geestelijk leeg voelt; hij voelt zich zeer behaaglijk in die leegte. Het Christendom, dat is naar één zijde prediking van de vrijheid, die persoonlijk doorleefd moet worden. Er is geen reden voor de moderne mens om zich daartoe op te werken; geen aanleiding tot deze inspanning, zolang de ontspanning gaande gehouden wordt; geen zorg voor het bestaan, zolang het loon verzekerd is; geen tijd voor het persoonlijke, zolang de continuïteit van het massale blijft bestaan; geen onrust en, onzekerheid om het eigene, zolang het niet eigene de zekerheid garandeert; geen drang tot bezinning, zolang de zinloosheid en de sensatie niet als surrogaat ontmaskerd zijn. Dat is de tragiek van onze tijd. Het platform der cultuur is enorm gestegen, maar het werd geen startbaan voor de cultuurontsluiting in het geestelijke en voor de zinverdieping in het religieuze. Integendeel, het werd door allerlei omstandigheden juist de reden om het geestelijke te negeren, om het anker niet in Christus te leggen. Het fundament was zo schoon, dat men het voor het huis ging aanzien. Z o ontstond de verlustiging in de ,,Diesseitigkeit", Een eeuw na de magnifieke ontsluiting van de cultuurbasis, zijn we op het punt aangeland, dat de deur naar de cultuur-ontsluiting dichtgeslagen dreigt te worden en in feite voor velen dichtgeslagen is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen