1948 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 104

96

iogie en de therapie. Toch blijkt steeds weer, dat elke lichamelijke ziekte een stoornis is van de gehele mens, terwijl omgekeerd allerlei psychische conflictsituaties zich in het lichamelijke uit kunnen drukken. In beide gevallen kunnen we zeggen dat de mens in nood is, en deze nood wordt zichtbaar in het symptoom. Het symptoom onthult symbolisch de noodtoestand, het aan zijn zin en zijn bestemming onttrokken zijn van de mens, wiens lichaam mede aan deze nood uitdrukking geeft, i) Er is dus geen sprake van dat een lichaam of een empirisch ik in nood is, maar dit geldt voor de gehele mens en daarom richt onze behandeling zich evenzeer op den totalen mens. Wanneer de patiënt tot ons spreekt, dan trachten wij door te dringen tot de daarachter liggende en de feiten transcenderende werkelijkheid. Niet slechts een clinische blik, maar ook een hogere intuïtie komt dan tot haar recht. Allerlei onechte en krampachtige structuren moeten zowel bij de arts als bij de patiënt worden opgeruimd, voordat een ingebed worden in de gemeenschap weer mogelijk is, en de ethische ik-gij relatie weer zuiver tot haar recht kan komen. En wanneer wij hier spreken van gemeenschap, dan menen wij, dat deze op de een of andere wijze gefundeerd moet zijn in de gemeenschap met God. Maar hier staan wij voor de grenzen van onze voordracht en wel voor de grens, welke als ze overschreden wordt ons op het terrein der theologie voert. Het is verblijdend, dat vooral in ons land de Christelijke wijsbegeerte zich zo intensief heeft ontwikkeld. Wij noemen hier als voorbeelden de Calvinistische wijsbegeerte der wetsidee (Van Vollenhoven en Dooyeweerd) en de meer Barthiaanse philosophie van A. T . L o e n neergelegd in zijn boek: ,,De vaste grond". Belangrijker is echter dat Prof. Dr, V. d. H o r s t en zijn leerlingen getracht hebben de ik-gij relatie vruchtbaar te maken voor de medische wetenschap, in het bijzonder voor de psychiatrie. 2) Van het grootste belang is daarbij wel, dat de medische wetenschap welke verankerd lag in eenzijdige mensbeschouwingen, een ruimer uitzicht kreeg. De mens is niet slechts een naturuobject, deze eenzijdigheid heeft o.a. geleid tot een overschatting van het lichaam met als gevolg het ontstaan van allerlei orgaanneurosen, waarbij, zij het langs onbewuste wegen, een dankbaar gebruik wordt gemaakt van de macht van het lichaam. W e zeiden reeds, dat wij de ontwikkeling der techniek en haar 1) 2)

Zie Prof. Dr, L. v. d. H o r s t : Symptoom of symbool. Zie Prof. Dr. L. v. d. H o r s t : Anthropologische Psychiatrie. Idem: Christelijke Anthropologic en Psychotherapie (Psychiatrische en Neurologische bladen No. 5, 6, 1944). Dr. P. Th. H u g e n h o l t z : De Psychagogle of de re-educatleve behandelingsmethode 1946. Dr. P. J. T o 1 s m a : Homosexualiteit en Homoerotiek, 1948.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen