1950 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 122

lol

H. W. DE GROOT

Heel de gebarentaal ondergaat een kentering in de richting van vermeerderde behoefte aan rust en afkeer en afweer van moeilijkheden. In de mimiek treedt een vervlakking op, mede veroorzaakt door de drogere, taniger en gelere huid, die, met haar rimpels en hanepootjes, zich aanpast bij de verminderde tinteling der ogen, die doffer en matter de omgeving en de buitenwereld bezien. Eén of meer brillen en het leesglas demonstreren de afname van het gezichtsvermogen. De armzalige restanten van het gebit hebben het aanzien van een Jodenkerkhof en de afgesleten kaakranden en ingetoomde lippen bewijzen, dat kunstproducten slechts tijdelijk de natuur kunnen imiteren. De er door bemoeilijkte voedselopname gaat gepaard met een verandering van de Physiognomie en een wijziging door sisklanken en bijgeluiden van de toch al minder vlotte spraak. Het scheef gehouden, of sterk voorovergebogen hoofd, dikwijls gesecondeerd door een hand, die de omvang van de oorschelp tracht te vergroten, is het onmiskenbare teken van een aanwezige hardhorigheid, welke vaak haar eindsymptoom vindt in een te pas en te onpas gebruikte doofheidshoorn. Een dikwijls opvallende en vallende neusdrup schijnt aan de jeugdige snotbengel zijn algemeen bekend snotneus-privilegie te willen betwisten. Vetvlekjes of anders gekleurde en getinte strepen, de randen en boorden van de kleding sierende, duiden op mindere zekerheid en netheid aan tafel. De kracht, waarmede kleine, geheime verrichtingen geschieden, vermindert en openbaart zich in geïncrusteerde witte zoutplekjes op de punten van schoenen of klompen. De eens zo keurige figuur — stipt in manieren en prijsstellende op vlekkeloze kleding — steeks hangerig in een niet sluitend pak, waarvan een deel der bretels buiten dienst is gesteld, — gaapt in een al te wijde jas, — of is gewrongen in een demie, waarvan de resterende knopen nauwelijks of niet zijn vast te maken. Voeg daarbij de stok, van punt of gummidop voorzien — en ge ziet de voorheen tweebenige heerscher getemd tot een driepotig wezen, dat zijn einde tegemoet wandelt en wankelt. En ten slotte wordt een extreem hoge ouderdom meestal meer ondergaan, dan beleefd, waar het veelal machteloze plantenbestaan, in bed of ruststoel, zich voortsleept onder goede verzorging en hulp. Mag ik uiteindelijk U wijzen op de analogie van vele verschijnselen dezer dreigende kindsheid met die van de periode der kinderlijkheid? En wat blijft er over van ons aller moeder. Eva, zult ge vragen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen