1951 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 96

84

RONDBLIK

De macht van de zonde voert ons ten dode. Media in vita in morte sumus ! Na aldus over leven en zonde gehandeld te hebben, besloot prof. Siebeck zijn voordracht met enige opmerkingen over de taak van de arts aan het sterfbed. Het is verwonderlijk, hoe nonchalant velen vaak hun laatste gang gaan. Maar is dat werkelijk zo? Ligt dat niet aan onze onmacht als artsen om goed in die mensenziel in te kijken? Zo is er juist aan het sterfbed voor de dokter de grootste verantwoordelijkheid. Er bestaat veel gevaar dat de dokter door veel handelingen tracht zich uit de moeilijkheid te redden, „maar", zo zeide Siebeck, ,,het moest maar eens zijn eigen moeder zijn". Wat moet de arts doen? Hoe beslister de arts zelf is in zijn weten van dood en leven, van zonde en vergeving — hoe meer hij door zijn houding positief zal zijn. Het zit hem niet in het redeneren, maar in de houding. Iemand heeft eens gezegd: „Es geht beim Sterbenden für den Arzt um die Hilfe in der zweiten Geburtsstunde". Maar laten we steeds bedenken, dat dit uur een uur is van God, een uur dat niet is van onze tijd. Waarom is er angst voor de dood? Terwijl hij toch zo natuurlijk is, de dood hoort bij het leven. De dood is toch het doel waar ons leven heen gaat. Moeten wij dan die angst niet kunnen overwinnen? Men kan echter deze doodsangst niet wegredeneren. Zij bestaat; en laten we als artsen haar onder de ogen zien, wetende dat de zin van het leven niet is de dood, maar de genade Gods, en dat de laatste werkelijkheid niet is de dood, maar de opstanding van Christus. Een tweede belangrijk referaat werd gehouden door Dr Maurice Vernet: ,,Le problème de la vie et de la mort du point de vue biologique". Het leven is: gematerialiseerde energie, aldus deze spreker. Deze energie is echter gedifferentieerd. Er zijn twee belangrijke factoren, nl. determinisme en regularisatie. Als voorbeeld van het gedetermineerd zijn van het leven, gaf spreker o.a. het feit van het tóch te voorschijn komen van een kikker uit een ei, waarvan in een vroeg stadium een cel werd vernield. Verder dat ieder diersoort altijd hetzelfde aantal rode bloedlichaampjes heeft en dat ieder organisme zijn litteken maakt op de vaste manier die past bij dat dier of die plant. De regularisatie blijkt klassiek uit de temperatuur van een mens, die altijd dezelfde is, wat hij ook eet; en uit het bloedsuikerpeil en het ,,rhythme cardiac". Alles is bij het levend organisme geregeld als in een machine. De constant gereguleerde functie voert tot een „équilibre", en dat noemen wij gezondheid. Hoe is deze regulatie eigenlijk? Hier voert de spreker zijn begrip in van: „excitabilité sensible" — deze is „facteur vital de réquilibre propre a chaque espèce". Het leven van de geest is op dezelfde manier uit te leggen. Het is alles onderworpen aan een determinerende en regulerende factor, de e.s. Een kind en een aap, op dezelfde wijze opgevoed, vertonen hun gede-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen