1951 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 75

GEOLOGISCHE OUDERDOMSBEPALINGEN

67

het zout, dat de rivieren naar zee brengen, feitelijk zeezout is! Bij storm worden de golven opgezweept, de schuimkoppen weggeblazen en fijne druppeltjes zeewater meegevoerd. Het vuil op de ruiten na storm en regenvlagen smaakt zout! Ook kunnen zoutkristalletjes ver landwaarts in getransporteerd worden en als condensatiekernen gaan optreden. Met het regenwater komt dit zout dus weer op de aarde en in de rivieren. Men heeft kunnen nagaan, dat de neerslag in het Mississippi-bekken meer zout bevat dan door deze rivier naar zee wordt gebracht! Wanneer men nu zoveel mogelijk met al deze factoren rekening houdt, dan wordt de ouderdom der oceanen veel hoger dan 100 millioen jaar; de schattingen lopen dan uiteen van 5 tot 15 X 330 millioen jaren. Maar met dat al blijven deze schattingen van weinig belang, het aantal onzekere factoren is te groot. En als men zich op het standpunt stelt, dat „in den beginne" de zee geschapen werd met een zekere hoeveelheid zout er in, dan is daar niets tegen in te brengen. Het actualiteits-principe verzet zich hiertegen niet. Resumtie. Het Zweedse warvenonderzoek heeft geleid tot het vaststellen van de tijdsduur „na Skane" op ruim 15.000 jaar. Het hoogtepunt van de laatste ijstijdfase (Wurm Hl) ligt 25 a 30.000 jaar achter ons. In dit opzicht bestaat er een belangrijke overeenstemming met het Finse (Sauromo) en het Amerikaanse (Antevs) warvenonderzoek, met de (overigens vrij ruwe) schattingen van de ouderdom van de Niagara waterval, en met de stralingscurve van Milankovitch (laatste uitslag der curve omlaag). We kunnen dus zeggen, dat de geochronologie sinds de laatste ijstijd behoorlijk vaststaat. Hetzelfde kan gezegd worden van de duur van het hele Pleistoceen. De duur der interglaciale tijden volgens de curve van Penck en die van Milankovitch vertoont slechts weinig verschil, terwijl er een duidelijke overeenkomst bestaat betreffende het aantal ijstijden en hun datering tussen de curven van Eberl en Milankovitch. Rond 600.000 jaar geleden begon dus de ijstijdfase, Günz I. Moeilijker wordt het, de ouderdom der aardlagen te schatten aan de hand van sedimentatie- en denudatiesnelheden. Het staat echter vast, dat voor de accumulatie van kilometers dikke laagpakketten millioenen jaren nodig zijn geweest, hetgeen in overeenstemming is met de radioactieve ouderdomsbepahngen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen