1951 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 49

41

PALAEONTOLOGISCHE OUDERDOMSBEPALING

afzettingen in littorale facies (kustnabije en zeer ondiepe afzettingen), die in groten getale bepaalde soorten oesters bevatten en waarin geen Ammonieten voorkwamen, die gewoonlijk in dieper water geleefd hebben en afgezet zijn. Bij het onderzoek van deze oesters bleek nu dat in de onderste zone, de z.g. planorbiszone, vormen voorkwamen met ongeveer platte, niet gekromde schalen. In de daarop volgende planulatazone vertoonde de linker schaal een lichte kromming, welke in de hogere, de z.g. bucklandi en semicostatumzones steeds sterker werd, zodat deze in de laatste zone ruim één winding bedroeg. Deze ontwikkeling gaat gepaard met een gelijksoortige wat andere kenmerken betreft, o.a. een verkleining van het aanhechtingsvlak, waarmee de dieren vast zaten. Vlakke tot zeer zwak gekromde vormen heeft men nu bij het genus Ostrea ondergebracht, sterker gekromde bij het geslacht Giyphaea i). Al naar gelang de kromming van de schaal en daarmee gepaard gaande andere kenmerken had men het genus Gryphaea onderverdeeld in verschillende soorten, zoals G. dumortieri, G. obliquata en G. incurva. Het bleek nu evenwel niet zo eenvoudig te zijn dat alle vormen, die in een bepaalde zone voorkomen, precies dezelfde kromming vertonen. Trueman vond namelijk een zekere variabiliteit, waarbij ongeveer 50 % nagenoeg dezelfde kromming vertoonde, de rest sterker of minder sterk gekromd was. Met een voldooende aantal exemplaren kan men nu een variatiecurve opstellen, waarvan de top bepalend is voor de plaats waar men zich in het sedimentpakket bevindt. Het is dus niet zo, dat men één oester opraapt, dit fossiel qualitatief gaat beschrijven, op grond van de waargenomen kenmerken komt tot de determinatie b.v. van G. obliquata en nu concludeert: we bevinden ons dus in de rotiformezone. Want het is zeer goed mogelijk dat dit exemplaar óf een sterk gekromde vorm uit een G. dumortieri populatie of een zwak gekromde vorm uit de G. incurva populatie is en bijgevolg in het eerste geval ouder, in het tweede jonger is. Deze fossielen zijn dus als gidsfossielen voor de fijnere onderverdeling alleen bruikbaar, wanneer men voldoende verzamelen kan om quantitatieve bepalingen te doen. Terloops zij hierbij nog opgemerkt, dat we met zo duidelijke, als het ware in een film vastgelegde geleidelijke overgangen van de éne vorm in de andere, te maken krijgen met allerlei moeilijkheden omtrent nomenclatuur en classificatie, met als achtergrond het soortbegrip. n . Relatieve ouderdomsbepaling; genetische reeksen.

veranderingssnelheid

in

phyh-

Een andere studie, waarvan ik een deel van de resultaten in het 1) Voor afbeeldingen, zie naast de oorspronkelijke litteratuur b.v. ook Prof. Dr J. H. F. Umbgrove, Leven en Materie, 3e druk, 1946, pag. 23, fig. 12, 13.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen