1951 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 32

24

GESCHIEDENIS DER GEOLOGISCHE WETENSCHAPPEN

Ten eerste heeft Lyell te vroeg gecapituleerd; verschillende van de bezwaren tegen de leer van de progressieve ontwikkeling van het leven uit de eerste drukken der Principles, zijn vandaag weer actueel. De palaeontologie is er niet in geslaagd, ondanks de overstelpende hoeveelheid sindsdien verzameld materiaal, op essentiële punten de theorie te bevestigen. Ten tweede is Lyell zelf het „levende" bewijs, dat de leer van de uniformiteit van de veranderingen in de aardkorst niet noodzakelijk samengaat met de evolutieleer. De catastrophenleer komt niet onmiddellijk weer te voorschijn zodra de evolutiegedachte wordt prijsgegeven. In onze opvattingen over de ouderdom van de fossielhoudende lagen in de aardkorst verandert vandaag evenmin iets, of wij het evolutiedogma al aanhangen of niet! Conclusie: Naast de reeds vroeger gememoreerde processen, die de aardkorst gevormd hebben en die een aangrijpingspunt voor het ouderdomsonderzoek vormen, speelt tegenwoordig het onderzoek naar de radio-activiteit der gesteenten een zeer bijzondere rol. Ook hier geldt uit den aard der zaak het actualiteitsprincipe. Of wij de resultaten van het geologisch onderzoek der laatste eeuwen omtrent de ouderdom van de aardkorst aanvaarden, hangt nu af van de vraag of het fundament, waarop het hele wetenschappelijke bouwwerk is opgetrokken, betrouwbaar is. Zoals uit het voorgaande duidelijk blijkt, is de huidige geologische wetenschap, wanneer zij over de ouderdom der aarde spreekt, steeds gebaseerd op het onbewezen en niet te bewijzen actualiteitsbeginsel van Lyell, hoewel het reeds voor hem bij de interpretatie van bepaalde in de aardkorst waargenomen phenomenen was toegepast. Dat dit beginsel geldt kan hoogstens aannemelijk gemaakt worden doordat de toepassing ervan voor een grote hoeveelheid verschijnselen een eenvoudige verklaring geeft. Onze taak zal daarom moeten zijn ons rekenschap te geven van de betekenis van het actualiteitsbeginsel. Ik ontveins mij daarbij niet, dat we dan het „terrein" van de „zuivere geologie" verlaten en te maken krijgen met philosophische vragen en daarbij in de laatste — en eerste — plaats met ons geloof in den God der Schriften, die Hemel en aarde geschapen heeft en nog door Zijn Voorzienigheid onderhoudt en regeert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen