1951 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 99

RONDBLIK

87

Abbé Rambeaud sprak over leven en dood naar Rooms-Katholieke opvatting : Door zijn wijze waarop hij geboren wordt en sterft, wordt de speciale „Eigenart" der geesteswerking bij het individu uitgedrukt. Onder de werking van de geest krijgt het geboren menselijk wezen, dat eigenschappen van twee mensen — vader en moeder — erft, zijn zeer bijzondere personaliteit. Het ogenblik van de dood kan het opvlammen van de geest, zoals we dat bij de geboorte waarnemen, niet uitdoven; maar op dat moment keert de geest tot de heerlijkheid van zijn bron terug. De dood brengt een vrijheid, die de vlees-geworden naam toestaat zich geheel naar de Schepper te wenden en één met Hem te worden. Maar zowel geboorte als dood zijn mysteries waarvoor ieder zich buigen moet. Wanneer dit mysterie zich uit in de strijd van het leven tegen de dood, dan is de arts geroepen het leven bij te staan; de theoloog echter om het in deze strijd kracht te geven met de verwijzing naar zijn onsterfelijkheid. De Christen-arts bevindt zich tussen twee dingen: de plicht om de gezondheid te bevorderen, en de hoop op de onsterfelijkheid, een edele spanning, waarin het een het andere niet uitsluiten mag. Voor het rechte begrip van de verschijnselen, die ons bij geboorte, leven en dood tegemoet treden, is de wetenschap niet toereikend. Daartoe is nodig geloof en liefde. Zowel arts als theoloog mogen nooit als rechter optreden. Zij kunnen beiden de zieke helpen door hem het lijden te doen aanvaarden. In Christus spiegelt zich het leed en de dood van een ieder af; in Hem echter vindt ieder lijden en iedere dood de verlossing. Zoals wij in Hem leven, zo sterven wij ook in Hem. Zoals wij in Hem sterven, zo leven wij ook in Hem. Zoals wij in Hem lijden, zo worden wij met Hem verlost. Ieder deel, iedere uitdrukking der zonde, dus ieder leed, iedere ziekte wordt door een overeenkomstig deel der genade, der vergeving, der heerlijkheid van eeuwig leven vervangen. De dood wordt tot opstanding en wat schijnbaar weerkeer tot materie was, is in de geestelijke werkelijkheid een opstaan voor een nieuw leven. De tijd van deze verandering is niet de tijd van het gericht en men mag — naar Rooms-Katholieke opvatting —• niet beslissen wat voor het leven en wat voor de dood is bestemd. Wij leven in de tijd van het geloven, niet in die van het weten. Het mysterie, dat ieder individu omgeeft, wordt eerst openbaar bij de wederkomst van Christus. In Christus — die wij uit de bijbel kennen — vinden wij de synthese van biologische individualiteit en geestelijke bijzonderheid. Zonder Hem is de existentie van een individu op geestelijk niveau ondenkbaar en onvoorstelbaar. In Hem verkrijgen de grenzen der lichamelijkheid de oneindigheid des geestes. Wanneer iemand aan Christus deel heeft, dan is de zin van het leven, dat hij als existentie tot openbaring komt als iemand die aan Christus deel heeft en deelneemt (Gal. 1 : 15—16), d.w.z. hij is verplicht voor een deel op zich te nemen de taak die Christus had voor de mensen. De vleeswording van Christus kan men ook zó voorstellen: Hij is de Zoon van God — dus geest; en de Zoon van de maagd Maria — dus

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen