1959 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 121

VOLKSGEZONDHEIDSPROBLEMEN IN THAILAND

93

oostelijk deel in de wintermaanden wel tot enige graden boven O, hetgeen het gebruik van dekens noodzakelijk maakt. Aan de zeekust is het klimaat zeer aangenaam door de constante bries, die er waait. Zuid-Thaüand heeft een veel gematigder klimaat doordat het doorlopend onder invloed staat van de passaatwind. De relatieve vochtigheidsgraad is hoog; in Bangkok daalt deze zelden beneden de 60 % en speciaal in de regentijd (juni—oktober) wordt de 90 % vaak overschreden, hetgeen onaangenaam is. De bevolking in dit land leeft voor 85 % op het platte land. De enige echte stad met alle aspecten van een stadssamenleving is Bangkok met zijn tweelingstad Thonburi; tezamen tellen deze steden op het ogenblik 1 ^ miljoen inwoners. De andere zg. grote steden, zoals Chiangmai en Korat, hebben niet meer dan 50000 inwoners en zijn eigenlijk meer conglomeraten van dorpen dan steden in de eigenlijke zin des woords. De Thaise bevolking leeft van rijst en vis. Het eten van rijst is zo sterk met het volkseigen verbonden, dat het gewone woord voor eten letterlijk vertaald „rijsteten" luidt. Wanneer ik zeg rijst, dan denkt U allen ongetwijfeld aan beri-beri en inderdaad komt beri-beri veel voor in Thailand, zoals in vele landen in Zuidoost-Azië. Het beri-beri probleem in Thailand vertoont echter bepaalde aspecten, die het alleszins de moeite waard maken om er wat nader op in te gaan. In de eerste plaats werd vóór de laatste oorlog uit Thailand geen beri-beri gerapporteerd; pas in de jaren 1949-'50 verschenen de eerste meldingen. U zult zich dit wel voor kunnen stellen wanneer U tevens verneemt, dat vóór de oorlog de rijst voor eigen consumptie meestal met de hand gestampt werd, waardoor zoals U weet, het zilvervliesje, de belangrijkste bron van aneurine, niet te loor gaat, maar dat men na de oorlog algemeen is overgegaan op het gebruik van gepelde rijst. Toch is de zaak niet zo eenvoudig als hij schijnt. Thailand heeft een rijstoverschot — rijst is zelfs het voornaamste exportartikel — en ook vóór de oorlog werd de exportrijst machinaal gepeld. Dit gebeurde, en gebeurt nog, in grote rijstpelmolens, waarvan er ongeveer 2000 in het land zijn. Na de oorlog introduceerde men kleine molens en tegelijk met het in gebruik stellen van deze molens kwamen er rapporten over het uitbreken van de beri-beri los. De eigenaar van deze kleine molens krijgt in de regel geen geld voor zijn moeite, maar behoudt de zemelen. Hij heeft er dus belang bij om de rijst zoveel mogelijk uit te malen. Op het ogenblik wordt geschat, dat slechts 1 % van de bevolking nog uitsluitend met de hand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen