1959 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 105

HET BEWIJS IN DE NATUURWETENSCHAPPEN

81

in de structuur van de natuur gepropageerd door rationalistische filosofen en natuuronderzoekers en de hardhandige wijze waarop de moderne natuurkunde deze overschatting aan de kaak gesteld heeft, is de neiging sterk om tot een dergelijk pragmatisch standpunt te vervallen. Men is dan vrij van alle pretenties iets over de aard of structuur van de kosmos te weten; men heeft alleen formele theorieën die bruikbare voorspellingen opleveren en die gehanteerd worden zolang ze bruikbaar zijn. Over wat er achter die theorieën steekt, wil men niet speculeren; na alle speculatieve beschouwingen over de natuur in vorige eeuwen vreest men alles wat maar speculatief schijnt te zijn. Indien we alleen vanuit de natuurwetenschappen redeneren, kunnen we geloof ik ook maar moeilijk verder komen. We moeten dan erkennen, dat we eigenlijk van niets zeker zijn, ook niet van de dingen die ons omringen, ook niet van de realiteit van de dingen die we in ons onderzoek betrekken. We kunnen moeilijk spreken over het zoeken naar grondtrekken in de kosmos als we er niet zeker van zijn of het nu eigenlijk een kosmos of een chaos is en of er wel grondstructuren zijn. Als we hier niet zeker van zijn en bovendien de verhouding van mens tot kosmos in het midden laten, dan is er weinig grond om met vertrouwen natuurwetenschap te beoefenen en zo enig inzicht te verkrijgen in de structuur van deze wereld; en inderdaad moet dan het maximale resultaat gelegen zijn in het feitelijke nut dat dit moeilijke werk misschien oplevert. Op dit moment brengt de vraag naar bewijzen ons naar de grond van het vertrouwen waarmee wij natuurwetenschap beoefenen, naar de vraag wat onze visie op deze wereld is en op de mens die daarin werd geplaatst. En ook hier kan onze visie op deze vragen bevrijdend werken; het kan ons vragen, die we bijna reeds als zinloos lieten liggen, weer voor ogen stellen, het kan uitzicht geven op een mate van zekerheid, zodat verdere bezinning betekenis gaat krijgen. Immers we nemen aan, dat we deel uitmaken van een geschapen realiteit, waarvan God de oorsprong is. Het is dus inderdaad een kosmos, er zijn structuren aan ten grondslag gelegd, die in de dingen die wij waarnemen zich openbaren. De mens staat daar midden in, niet als een product van een aantal toevalligheden of als een ongelukje van het noodlot, maar als een schepsel door God bestemd om de aarde te bewonen en te beheersen en dat in staat moet zijn iets van de structuren van de kosmos te begrijpen om daarin zijn Schepper te prijzen. Het menselijk streven om ware kennis van de kosmos te krijgen is dus zinvol. Wel is waar is de mens beperkt en verzwakt, maar we weten ook dat Gods

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen