1959 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 205

166

A. L. JANSE DE JONGE

uit de moeilijkheden te redden door een onderscheid te maken tussen de geneeskunde, die meer op exacte methoden zou berusten, en de geneeskunst, die voortvloeit uit een intuïtieve, slechts half bewuste ervaringskennis. Deze onderscheiding is gevaarlijk, aangezien hierdoor in de hand wordt gewerkt dat bepaalde figuren een zekere willekeur in de therapie kunnen betrachten, die zeer nadelig voor de patiënt kan zijn. De conclusie uit dit alles is duidelijk. Steeds weer opnieuw moet er gestreefd worden naar een objectieve bewijsvoering. Hiermede is de zaak echter niet afgehandeld, want aan de andere zijde moet er ook op gewezen worden dat de bewijsvoering in de geneeskunde aan duidelijke grenzen gebonden is. Een van deze grenzen is gelegen in het feit dat het vaak zeer moeilijk is duidelijke objectieve criteria te vinden, zowel voor wat betreft de diagnose als de behandeling. Vooral op het gebied van de psychiatrie is dit wel manifest. Ik wees er reeds op dat bijvoorbeeld de diagnose schizophrenic vaak moeilijk te stellen is aangezien objectieve criteria ten dele ontbreken. Ook voor wat de behandeling betreft heeft men nog gebrek aan deze meer objectieve criteria. Wie zal bijvoorbeeld uitmaken of een bepaalde vorm van psychotherapie werkelijk helpt? Het is een feit dat de meeste vormen van psychotherapie reeds een halve eeuw lang beoefend worden, terwijl kort geleden Dr. Barendregt zich toch nog kon afvragen of zuiver wetenschappelijk langs statische weg gesproken kon worden aangetoond dat psychotherapie helpt. Het is ook wel duidelijk waarom dit zo moeilijk is. Immers veel van het gebeuren der psychotherapie speelt zich af in de zeer subjectieve sfeer van het psychisch zich wel bevinden van de patiënt. Een tweede grens van de bewijsvoering op medisch gebied ligt in de moeilijkheid om zuivere experimenten op te stellen. Ook hierover is reeds veel geschreven en de voornaamste moeilijkheid is wel gelegen in het feit dat experimenten op mensen aan strenge grenzen gebonden zijn. Men heeft hier te maken met een zowel technisch als ethisch probleem. Ik moge hierbij verwijzen naar het referaat van Prof. Lindeboom voor de Vrije Universiteit op 3 Juli '57 over geneeskundige proeven op mensen. Interessant is in dit verband een enkel historisch voorbeeld waaruit blijkt dat men ook reeds in de middeleeuwen gaarne experimentele bewijzen voor bepaalde opvattingen in de geneeskunde zocht en waaruit tevens blijkt dat men toen al gauw op bepaalde grenzen stuitte. Coulton schrijft o.a. in „Medieval Panorama": „Abbot Guibert de Nogent tells us, in special admiration

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen