1959 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 13

DE PSYCHOLOGIE VAN HET DOOFSTOMME KIND door R. VEDDER Wij plegen een kind „doofstom" te noemen, v^^anneer het doof ter wereld is gekomen of gedurende de eerste jaren van zijn leven doof geworden is. Een dergelijk kind namelijk gaat niet uit zichzelf spre ken, het blijft „stom". De stomheid is een direct gevolg van de doofheid. De term „doofstom" is niet fraai en raakt daarom in de kringen der deskundigen in onbruik. In de eerste plaats suggereert het woord : stom, een toestand van domheid en in de tweede plaats blijft het kind niet stom, want op de school voor doven wordt het kind spreken geleerd. Het onderscheid tussen doofheid en slechthorendheid laten wij onbesproken i). Wanneer een kind niet uit zichzelf gaat spreken op grond van een gehoordefect, betekent dit dat het gehoorverlies aanzienlijk is, dat het „doof" genoemd kan worden. De oorzaken, die tot een dergelijke doofheid kunnen leiden, zijn van verschillende aard. Erfelijke factoren zijn soms belangrijk; het is ook een feit, dat bloedverwantschap van de ouders (neef en nicht) de kans op de geboorte van een doof kind verhoogt. Kinderen, wier moeder gedurende de zwangerschap aan rode hond heeft geleden, komen dikwijls doof ter wereld. Ook de z.g. Rhesuskinderen lopen gevaar een ernstige beschadiging van hun gehoororgaan te krijgen. Als oorzaak van verworven doofheid gedurende de eerste jaren van het leven moet de hersenvliesontsteking worden genoemd. Er zijn nog meer oorzaken, die tot doofheid kunnen leiden, maar een uitvoerige bespreking daarvan zou ons te ver van het eigenlijke onderwerp voeren. Mij is gevraagd iets te zeggen over de invloed, die de doofheid heeft op de geestelijke ontwikkeling van het kind. Wat betekent het voor de ontwikkeUng van een kind, wanneer het opgroeit buiten de wereld van het geluid en buiten de wereld van de gesproken taal? Wanneer wij er ons rekenschap van geven welk zintuig voor de geestelijke ontwikkeling van het kind het meest belangrijk is: het gezicht of het gehoor, moeten wij tot de conclusie komen, dat het gehoor het belangrijkste is. Deze conclusie kunnen wij al trekken op

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen