1959 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 159

DE PSYCHIATRISCHE INRICHTING

127

van de natuurlijke groep. Als leidend beginsel bij de benadering van geesteszieken hebben de arbeid, de vrijheid, de heropvoeding en de socio- resp. milieu-therapie elkaar opgevolgd en aangevuld. Het verhaal van een oude tuinbaas stelt de arbeid echter relatief. Vroeger leidde hij met een aantal arbeiders een groep patiënten. De eersten stonden tegenover de laatsten, voortdurend bedacht op ontvluchten, onrust en agressie. De dokter zei, dat het moest; de praktijk bewees, dat het noodzakelijk was. De arbeid bleef, de patiënten ook, maar het toneel veranderde. Het aantal arbeiders is kleiner. Zij werken nu mét de patiënten en gaan op vertrouwelijke voet met hen om. Zij drinken samen koffie en roken eikaars shag. De praktijk bewees weer, dat het kon. De arbeid heeft niets veranderd, maar een samenleving is hersteld. Ook de no-restraint, de vrijheid in de zin van de ongebondenheid, is niet het essentiële van deze samenleving. ledere geestelijke stoornis is een beperking in de vrijheid van ontplooiing en aanpassing van gedrag en keuze, van waarnemen en reageren. De bijkans onbeperkte mogelijkheden van de gezonde om te antwoorden op vele en verschillende situaties is bij de geesteszieke beperkt tot de schablones van angst, argwaan en depressie. De mogelijkheden van vrij waarnemen zijn vervangen door de morbide dwang van de hallucinatie. De vrijheid van het vertrouwen is de ban van het wantrouwen geworden. Kort en goed: de geestelijk gestoorde is een stuk van zijn vrijheid kwijt. Hoe geven wij hem dat terug? Door hem grotere vrijheid te geven of door hem te binden? Het is merkwaardig om te konstateren, dat de vroegere dwangverpleging en de moderne maatschappij éénzelfde invloed hadden en hebben op de psychoticus en de neuroticus: beide voegden aan de kern van het ziektebeeld een groot aantal — secundair gebleken — symptomen toe. Is het niet, omdat deze beide situaties bij de patiënten éénzelfde drang naar vrijheid geven, namelijk de vrijheid van het verzet, en van de willekeur. Dit is begrijpelijk, als wij terugzien op onze uiteenzettingen. Want zowel de dwang als de moderne maatschappelijke situatie isoleren de mens, maken de verhoudingen met zijn medemens los en resulteren in een — letterlijke — losbandigheid, in bandeloosheid. Hetzelfde effekt van ongebondenheid zien wij soms na het afnemen van de Rorschach-test en bij de vrije kreatieve therapie. Hun onbegrensde vrijheid van keuze kan tot evenwicht gebrachte psychosen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen