1959 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 273

222

F. H. PRUIJS

de gedurende vele jaren geasyleerde patiënt die door de familie en de psychiatrie reeds was opgegeven als een chronisch en „dus" ongeneeslijk geval. Wie eenmaal gezien heeft dat ook voor zulke schijnbaar hopeloze gevallen de mogelijkheid geopend wordt van terugkeer naar de maatschappij en voorziening in eigen levensonderhoud, zal niet meer de vergissing maken enigszins smalend te spreken van amerikanisme en gedaald verantwoordelijkheidsbewustzijn. De phenothiazine-therapie in verband te brengen met een chemisch conditioneren van de mens is even weing zinvol als het afkeuren van de insuline-therapie bij de suikerzieken of het toedienen van leverextracten bij de lijders aan pernicieuse anaemie te critiseren. Het gaat ons er dus niet om de patiënten „rustig" te maken in de zin van de oude sedative en hypnotica, immers dank zij de aktievere therapie en heropvoeding was er geen onrust meer, die chemisch bestreden zou moeten worden; integendeel, de rust op sommige afdelingen waar een hoge graad van gestichtsaanpassing verkregen was, begon voor sommigen verontrustende aspecten te krijgen. De „goede patiënt" die gestichtssociaal is en economisch noodzakelijk werk verricht, dreigt de meest verwaarloosde patiënt te worden, omdat de aandacht weggezogen wordt naar de opname-gevallen en de onderste groep van slecht aangepasten. Doch dit terzijde. Dat wij enthousiast zijn over de nieuwe therapie berust op de observatie dat de phenothiazine op specifieke wijze angst en spanning wegneemt, met alle heilloze gevolgen van die twee, het contact met de autistische en apathische schizofrenen op verrassende wijze bevordert, de spontane belangstelling vrijmaakt en bij adaequate dosering in hoeveelheid en tijdsduur de hallucinaties en de wanen doet verdwijnen. Naar onze mening staan wij dan ook op de drempel van een nieuw tijdperk; niet dat wij de illusie koesteren de psychiatrische inrichtingen binnenkort te kunnen sluiten of zouden verwachten de psychiaters psycho-hygiënisten te zien worden, maar dat een stormachtige ontwikkeling te verwachten is die tot in de organisatie van de nazorg zijn weerklank zal hebben, schijnt ons onmiskenbaar. Sinds enige jaren hadden wij hoge doseringen largactil (in de orde van 3 X 200 mg. tot 3 x 500 mg. per dag) toegepast bij enkele patiënten, en aangespoord door de resultaten kwamen wij er toe steeds meer patiënten hiermede te behandelen totdat zich de behoefte deed voelen de resultaten samen te vatten en te overzien, niet in de laatste plaats

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen