1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 17

5

RUIMTEVAART

De vlucht van een raket met chemische brandstoffen bestaat dan ook steeds uit een korte brandperiode met relatief grote stuwkracht, gevolgd door een vlucht zonder voortstuwing (ballistische baan). Een mooie naam voor deze laatste beweging uitsluitend onder invloed van gravitatiekrachten is „graviteren". In fig. 3 zijn ook de snelheden aangegeven die nodig zijn voor het lanceren van een satelliet in de nabijheid van de aarde (8 km/sec) en oindsnelhaid V^ (km/s«c )

—^— mossaverhouding A

Fig. 3: De eindsnelheid van een ééntraps-raket. voor de ontsnapping aan de aantrekkingskracht van de aarde (11,2 km/sec). Het blijkt dus dat de hier berekende eindsnelheid van de raket (V^ = 4,35 km/sec) zeer onvoldoende is voor ruimtevaartdoeleinden; de werkelijk bereikte eindsnelheid is bovendien nog lager dan de hier berekende waarde door de verliezen t.g.v. zwaartekracht en luchtweerstand. Bij de huidige stand van de rakettechniek kunnen de voor de ruimtevaart noodzakelijke snelheden slechts worden verkregen door toepassing van de meertrapsraket, waarvan het principe het eerst is

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen