1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 160

128

INGEZONDEN

structuur hebben als sommige natuurwetenschappelijke, met n.w. denkmethoden op te lossen. Als voorbeelden werden genoemd: de alomtegenwoordigheid èn de eenheid van God, de gerechtigheid èn de barmhartigheid van God. De theologen mogen zich eerst nog wel bedenken voordat zij op dit goed bedoelde doch vermetele voorstel ingaan. Ik wil hun hier herinneren aan de fatale vergissing die de natuurwetenschap van de 18e, 19e en begin 20e eeuw in haar opzienbarende opgang heeft begaan met te menen de betrouwbaarheid van het geloofsleven te kunnen toetsen aan haar inzichten. Onder verwijzing naar Newton en Pascal hadden degenen die deze mening waren toegedaan, toch beter kunnen weten. Het Westerse cultuurschandaal van 1933—1945, waarin onbeheerst beoefenen van wetenschap en onbeheerst ontwikkelen van de techniek een belangrijke rol hebben gespeeld en welker samengaan culmineerde in rassenleer en gaskamers in het Duitse kamp en de atoombom in het geallieerde, heeft voor zolang men in ellende verkeerde, wel hier en daar de ogen geopend (volle kerken). Maar uiteindelijk heeft het niet vermocht het geweten van de wetenschappelijke en technische wereld tot klaar zedelijk bewustzijn wakker te schudden. Op de conferentie is mij gebleken dat wij nu aan het begin staan van een nieuwe fase in de n.w. beïnvloeding der menselijke samenleving. Men mag verwachten dat het complementariteitsprincipe, evenals het dépersonificerende mechanistisch wereldbeeld van weleer, zich als een olievlek op alle terreinen van het leven zal verspreiden. Vooral met betrekking tot het zoeken naar nieuwe vormen, wat eigenlijk neerkomt op het zich ontdoen van de christelijke normen, ben ik over de gevolgen van deze ontwikkeling niet zo heel erg gerust. Een feit is het dat men blijkbaar o.a. in Duitsland de natuurwetenschappelijke kennis en methode langzamerhand voldoende rijp acht om een kans te wagen het wezen van God aan een profaan wetenschappelijk onderzoek te onderwerpen. Immers met gerechtigheid en barmhartigheid raakt men, op menselijke wijze uitgedrukt, toch het hart van God. Maar inderdaad, in uitsluitend de verstandssfeer behoeft men zich niet door dit soort overwegingen van een dergelijke research te laten weerhouden. Voor de theoloog die uitsluitend theologie wil beoefenen is het misschien aantrekkelijk zijn Godskennis te vermeerderen met behulp van n.w. denkmethoden. In zijn faculteit draagt hij er dan ook toe bij het ideaal van Julian Huxley te verwezenlijken, namelijk „een nieuwe religie op te bouwen, die wel met de resultaten van de wetenschap overeenstemt, beter nog, door haar opgesteld en beheerst w o r d t . . . . ' (Geloof en Wetenschap, 1959, bladz. 191). Voor de gelovige echter is het verdiepen van zijn kennis omtrent God buiten Zijn openbaring in Christus om, een verdachte, een duistere, maar in dit geval ook een God-beledigende zaak. Het voorgaande zou aanleiding kunnen geven tot het stellen van de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen