1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 230

186

A. H. ESSER

citeit meestal het medium. Ik heb echter ook patiënten gehoord over radioactieve straling en gezien de resultaten van het ruimteonderzoek kan men beïnvloeding uit het heelal in het toekomstige klachtenscala verwachten. Terzijde zij opgemerkt dat ik een dergelijk geval vond bij Lindner 2). Een tweede reden waarom ik juist over de ufologie schrijf, ligt in het latente gevaar van de vliegende schotel rage. In 1955 heeft De Jager op de verantwoordelijkheid van de pers in dezen gewezen, tevens benadrukte hij echter de collectieve verantwoordelijkheid van de academici (4). Persoonlijke ervaringen met de ufologie Door gesprekken met de patiënt G. kwam ik op de hoogte van de activiteiten van de ufologen in Nederland. Men hoeft hier niet gering over te denken. Er bestaan tenminste twee grote verenigingen en het aantal actief belangstellenden omvat naar mijn eigen voorzichtige schatting zeker enkele duizendtallen. Vorig jaar is op hun uitnodiging één der meest fantastische ufologen in ons land geweest. Deze heer Adamski, die zich ook in kringen van het koninklijk hof heeft weten te introduceren, heb ik in Den Haag horen spreken 3), Adamski is een mysterieuze figuur, die zich omgeeft met een wetenschappelijk tintje door een koffietentje te exploiteren op Mt. Palomar, in de buurt van het beroemde observatorium. Uit zijn eigen levensbeschrijving blijkt dat hij van alles en nog wat doet. Behalve amateurastronoom is hij ook leider van een Yoga-school. Hij begon zijn lezing met te vertellen dat hij geen bekeerlingen, maar slechts „open minded people" van ons wilde maken. In 1929 voorvoelde hij reeds de ontwikkelingen van onze dagen en begon daarom met astronomie. Na de tweede wereldoorlog lukte het hem foto's te maken van UFO's, maar omdat de militaire autoriteiten de UFO-meldingen geheim wilden houden en Adamski vroeger in het leger is geweest, heeft hij er geen ruchtbaarheid aan gegeven. Toen echter in de woestijn bij Mt. Palomar een vliegende schotel was gezien, besloot hij ter plaatse te gaan wonen. Hierdoor kwam hij in de gelegenheid om ruimteschepen en verkenningsschotels te fotograferen. Het relaas van zijn eerste contact met 2) Lindner beschrijft in het laatste hoofdstuk van „The fifty minute hour" (1956), de psychotherapie van een physicus, die de dagelijkse werkelijkheid ontvlucht in dagdromen omtrent interplanetaire reizen. 3) Zie verder de krantenverslagen eind mei 1959 en het artikeltje in Time, June 1, 1959.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen