1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 286

234

A. L. JANSE DE JONGE

Met name voor de psychiatrie geldt, dat een historische benadering en analyse van de problemen vaak vruchtbaar is. Het zijn immers dezelfde problemen die in andere vormen telkens weer in de geschiedenis van de psychiatrie opduiken. De wisseling tussen het leiderschap van de psychici en somatici gaat nog steeds voort. Zo kan men bijvoorbeeld zeggen dat bij het onderzoek naar de oorsprong en de oorzaken van de schizophrenic de strijd tussen psychici en somatici nog niet geluwd is, maar in meer moderne trant nog steeds voortduurt. Alvorens op deze anthropologische en algemeen methodologische vragen nader in te gaan, wil ik eerst een kort overzicht geven van het leven en het werk van Ideler. II. Carl Wilhelm Ideler werd geboren op 24 oktober 1795 te Bendwisch a/d Mark. Hij was een neef van de astronoom en mathematicus Christian Ideler. Zijn vader was predikant. Deze was naast zijn pastorale werk bijzonder gemteresseerd in de tuinbouw en gaf ook een werk over dit onderwerp uit. Door zijn vader werd de jongen reeds vroeg gewezen op de nat^mrwetenschap en in het bijzonder op de botanie. In 1811 kwam de jonge man aan het Friedrich Wilhelm Instituut te Berlijn, waar hij naast zijn medische studie ook een klassieke vorming genoot. De veldtocht van 1815 maakte hij mee als compagniechirurg. In 1820 promoveerde hij op het onderwerp: De principio nervorum activo imponderabili, daarna was hij korte tijd arts in Bernau, Rathenow en Genthin. Het bleek echter dat hij weinig neiging of bijzondere geschiktheid had voor de medische praktijk. Met het oog op een eventuele wetenschappelijke werkkring bestudeerde hij het in die tijd zeer populaire onderwerp van de anthropologic en gaf in 1826 een werk uit, getiteld „Anthropologic fuer Aerzte". Op grond hiervan gelukte het hem in 1828 de leiding van de psychiatrische afdeling in de beroemde Charité te Berlijn te krijgen. In die tijd werd voor het eerst de psychiatrische afdeling in de Charité gescheiden van de afdeling voor interne ziekten. In 1831 volgde de habilitatie als docent aan de universiteit en vanaf die tijd begint Ideler klinische voordrachten te geven op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. In juli 1832 verkreeg hij van het Koninklijk Curatorium, wegens bijzondere tevredenheid met zijn werkzaamheid, een toelage van Tr. 300.- bij zijn salaris dat tot nu toe Tr. 500.- bedroeg. In 1839 werd hij buitengewoon en in 1840 gewoon hoogleraar en directeur van de psychiatrische kliniek. Deze beide functies heeft hij vervuld tot aan zijn dood op 29 juli 1860.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen