1963 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 144

110

H. M. KUITERT

heeft de orthodoxie het probleem n.l. niet gekend, of nog wat precieser uitgedrukt; in deze vorm niet gekend, want het existentiële probleem (als ik mij zo mag uitdrukken) heeft altijd bestaan en zal er tot op de jongste dag blijven. De orthodoxe traditie heeft onder de goede schepping gewoonlijk de schepping vóór de zondeval verstaan. De goede schepping is de schepping die nog gaaf is, gezond, paradijselijk, zonder zonden en daarom zonder wonden. Eerst met de val (Gen. 3) zet de ontwrichting in , als gevolg c.q. als nasleep van de zonde. De goede schepping is de nog-niet-bedorven schepping. Andersom geformuleerd: alle kwaad in de schepping vanaf het malum morale (zedelijk kwaad) tot en met het malum physicum (grofweg : de natuurrampen) behoort tot de ontspoorde, niet meer oorspronkelijke schepping. De zondeval is in deze gedachtengang de historische caesuur die het „nog niet" van het „niet meer" scheidt. De meesten van ons zal deze gedachtengang bijzonder vertrouwd voorkomen. Sinds jaar en dag zingen we: „Durch Adams Fall ist 's All verderbt". Of om een theoloog te citeren: Calvijn zegt b.v. dat Adam door zijn zonde „de ganse orde der natuur in hemel en op aarde heeft omgekeerd". Hij verwijst daarbij naar Rom. 8,22 waar van het zuchten der schepping sprake is. Als men naar de oorzaak van zulk zuchten vraagt, aldus Calvijn, is het z.i. niet twijfelachtig of we moeten onder dit zuchten een gedeeltelijk meedragen van de straf zien die de mens over zichzelf en zijn nakomelingen heeft gebracht 4). Bavinck zegt het niet anders. „Lang heeft de wereld in haar oorspronkelijke goedheid niet bestaan. Nauwelijks was ze geschapen of de zonde drong in haar binnen" en met de zonde het bederf van de goede schepping. „De zonde heeft de ganse schepping verwoest, haar gerechtigheid in schuld, haar heiligheid in onreinheid, haar heerlijkheid in schande, haar zaligheid in ellende, haar harmonie in wanorde, haar leven in dood, haar licht in duisternis verkeerd" 5), En om nog een getuige aan te halen: het hoofdstuk over de zonde in de verzamelbundel Het Dogma der Kerk, eindigt met een beschrijving van de ontwrichting der natuur die door de val voortaan aan de ijdelheid onderworpen is. „De planten- en dierenwereld verbastert, ontaardt. Niet meer het leven maar de dood domineert". En even verder: „Gods vloek drukt het stempel van egoïstische zelffhandhaving in de planten- en dierenwereld. Struggle for life. Strijd om het bestaan" 6). Op een indrukwekkende manier keren hier telkens dezelfde voor-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen