1963 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 91

„THOUGHT REFORM"

65

aan een voortdurende kringloop van kritiek, zelfkritiek en bekentenissen, vooral gericht op zijn individualistische neigingen. Zijn hel«) levensgeschiedenis en levenswijze werd aan constante en scherpe kritiek onderworpen. Door herhaalde revisie van de autobiografie werden banden met het verleden en met de familie, de oude denkwijzen, gedragspatronen en waardesystemen geleidelijk doorgesneden. Dit geschiedde tijdens het begin van de cursus in een sfeer van wedijver, spanning, angst, „eenzaamheid' en inspannende studie en discussie. Wanneer na weken in deze beklemmende sfeer de spanning ondraaglijk werd, bleken de meeste studenten in staat te zijn om tot de nodige aanpassing te komen door zich te heroriënteren in hun waardesystemen en zichzelf met de communistische ideologie te identificeren. De hersenspoeling werd ook toegepast op Amerikanen en Europeanen die na de communistische machtsovername in China waren gebleven en die omstreeks 1951 gedurende de eerste nationale campagne voor „the suppression of counter revolutionaries" gevangen werden genomen. Op hen werd veelal de methode van de groepscel toegepast. De gevangene werd, hetzij na een aanvankelijke periode van isolatie en ondervraging, hetzij direct, in zo'n groepscel geplaatst. Zijn medegevangenen (6 a 8) waren allen al min of meer gevorderd in hun eigen, persoonlijke „reform" en waren er zeer op gebeten te helpen bij het omvormen van anderen om daardoor zelf een goede indruk te maken. Zij gingen in feite een groot deel van de taak van de „ondervrager-docent" overnemen. De gevangene stond alleen in de volkomen vijandige omgeving. Hij werd geen moment met rust gelaten, had geen enkele „privacy" en werd dag en nacht door zijn medegevangenen bewerkt. Voortdurend werd hij beschuldigd, bekritiseerd, uitgescholden en lichamelijk afgestraft. Onophoudelijk werd er van hem geëist zijn misdaden in te zien en te bekennen. Een protest van de gevangene, dat hij onschuldig was, had geen zin; de beschuldigingen werden slechts heviger. Voorts waren er de herhaalde ondervragingen, waar hem eveneens voorgehouden werd dat hij schuldig was aan misdaden tegen het volk en dat hij moest bekennen. De „struggle" in de groep, afgewisseld door de ondervragingen, kon een week of langer achter elkaar doorgaan, meestal zonder gelegenheid tot slapen. De gevangene raakte gaandeweg in een toestand van wanhoop en radeloosheid; hij moest iets doen om enige verlichting te krijgen in deze onhoudbare situatie. Onder deze onophoudelijke druk begon hij tenslotte te twijfelen en zichzelf langzamerhand te bekijken vanuit de gewenste gezichtshoek, die van „het volk".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen