1963 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 64

J. Ph. FOLEY

44

Van Riessen trekt de lijn weer verder door. Onze cultuurcrisis is in wezen een zin-crisis. Men is het zicht op de toekomst, wil men: op de bestemming of de zin van zijn leven, kwijt geraakt. Doordat geseculariseerde idealen werden gesteld, los van 's mensen bestemming, is men bij het stuk voor stuk wegvallen van deze idolen: wetenschap, techniek, vrijheid, gemeenschap, welvaart, gaan twijfelen aan de mogelijkheid op deze horizontale weg ergens een zin aan het leven te kunnen verschaffen. In de brutale cacophonie van natuurwetenschappelijke en technische bedrijvigheid is deze onzekerheid misschien niet te onderkennen, maar de nieuwste filosofie en literatuur zijn er om ondubbelzinnig getuigenis af te leggen van dit zinloos zijn dat existentie heet. En omdat men zijn richting is kwijt geraakt is men ook kwetsbaar geworden voor de aanslagen die de dag aan dag wisselende situatie op het bestaan doet. Physieke aanslagen, maar ook psychische en morele, ethische. Voor de wetenschapsmens is deze kwetsbaarheid dubbel gevaarlijk, omdat hij een bijzondere verantwoordelijkheid heeft in deze cultuurcrisis. De verantwoordelijkheid

der wetenschappelijke

onderzoekers

Dat de wetenschappelijke onderzoeker in deze cultuursituatie een bijzondere verantwoordelijkheid heeft, wordt door alle vier de sprekers beklemtoond. En wegens zijn opleiding èn wegens zijn plaats in deze cultuur. In zijn opleiding heeft speciaal hij kritisch leren denken (Kwant) en daardoor kan hij meer dan anderen het „not who is right, but what is right" laten gelden (Voogd). Bovendien bekleedt hij een sleutelpositie in deze „scientific revolution"; hij realiseert en is deskundig in de nieuwste technische ontwikkelingen, zijn creaties zijn machtsmiddelen in de politiek geworden (Voogd). Hij is er persoonijk bij betrokken, hij ziet en weet beter dan wie ook, waar en hoe het gevaar van misbruik der wetenschap dreigt (Kwant) en moet waarschuwen voor de consequenties. „Wij hebben in onze wetenschap een basis van wederzijds begrip, over geestelijke, economische en politieke tegenstellingen heen. Misschien legt dit unieke feit ons nog de allergrootste verantwoordelijkheid op te midden van deze verscheurde mensheid." (Voogd). Men kan zich nu afvragen: zal de moderne wetenschapsman in

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen