1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 137

PSYCHOLOGIE EN PSYCHIATRIE VAN DE OUDERDOM

105

is dikwijls een grote mate van lichamelijke en geestelijke hulpbehoevendheid ontstaan. Het neurotiserend effect hiervan moet van de aanvang aan met alle ons ten dienste staande middelen worden bestreden. Dit komt in de regel neer op een zowel lichamelijke als geestelijke revalidatie. Van deze beide is de lichamelijke revalidatie het meest spectaculair. Zij heeft mede door het prachtige werk van dr. J. Th. R. Schreuder in het algemeen ziekenhuis „Zonnestraal" te Hilversum, ook door t.v.-uitzendingen algemene bekendheid verkregen. In een goede lichamelijke revalidatie schuilt natuurlijk tevens een stuk geestelijke revalidatie. Wie niet meer lichamelijk hulpbehoevend is en zichzelf kan redden, heeft een ander zelfgevoel dan de mens, die bij zijn directe levensonderhoud op de hulp van anderen is aangewezen. Toch is naast deze vorm van revalidatie hier een geestelijke revalidatie aangewezen. Deze zal bestaan uit groepsactiviteiten en het geven van een taak, uit groepsgesprekken en arbeidstherapie, kortom uit pogingen de mens ook in zijn ouderdom op zinvolle wijze te leren leven. De geestelijke nood is vaak bijzonder groot. Velen hebben de blik op de toekomst verloren omdat ze God verloren hebben. Ze duwen weg, wat onder ogen gezien moet worden. Zij kijken omlaag of achterom in plaats van omhoog en vooruit. Juist nu kan men in godsdienstig opzicht voor zijn medemens soms veel doen. Want wie geen toekomst heeft, heeft geen leven. En de mens heeft, geestelijk bezien, slechts een toekomst in zover zijn leven geborgen is in God. Door zinvol te zijn voor anderen, geloven we in onszelf. Wij hebben de waardering van anderen nodig om onszelf te kunnen waarderen. Maar God waardeert ons anders. Bij Hem zijn er mogelijkheden ook daar waar wij mensen geen mogelijkheden meer hebben. Door ons op Hem te richten zien wij uit naar een betere wereld waarop gerechtigheid woont. Wij zien twee groepen bejaarden, zij die reikhalzend uitzien naar de dag, waarop alle tranen van de ogen zullen worden afgewist en zij die meenden hun bestemming op deze wereld te kunnen vinden, die nu vereenzaamd zijn en vervallen aan het Men dan wel die een balans opmaken en geen zin meer ziende in een verder bestaan, de hand aan zichzelf slaan. Deze laatste groep mensen maant tot bezinning. Zelfmoord komt veel voor onder bejaarden, vooral onder hen, die zich niet meer subject weten. Juist in zijn nietobjectiveerbaarheid en ongrijpbaarheid bepaalt het subject, zoals we zeiden, de gehele mens. Deze mens kan rust uitstralen of zich bedreigd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen