1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 197

BOEKBESPREKING

157

deze denkt veel ruimer Zij ziet de castratiedreiging als een beroofd vv^orden van machtigheid, van prestige, en het begrip potentie is niet meer in de eerste plaats direct-genitaal gebonden. En wie zal ontkennen dat bedreiging, het zich bedreigd voelen, een menselijk probleem is? Het is maar wat men onder begrippen verstaat; zij zijn immers niet meer dan trefwoorden en trefformuleringen Ontlenen we nog eens een voorbeeld aan van den Berg, die, zoals gezegd, bezwaren heeft tegen het begrip onbewuste. Er is, volgens hem, sprake van een ,,zich-verbergen" Maar ook hier stoten we op een algemeen gangbaar „menselijk" begrip. Het zich-verbergen kan verschillende betekenissen hebben. Kinderen hebben reeds de neiging zich te verbergen bij het verstoppertje spelen, in de hoop misschien dat ze gevonden zullen worden. Is het diepste wezen van de mens niet het geheim, het mysterie? Verbergt hij zich niet in een zich-afsluiten voor de ander? Zonder deze zelfverberging zou leven in de menselijke gemeenschap niet mogelijk zijn. In de paragraaf ,,Mens en Tijd" wijst van den Berg er b.v. op, dat de depressieve mens een veranderd tijdsbeleven heeft; de tijd stroomt traag voorbij. Maar de psychiater blijft niet staan bij wijsgerige bespiegelingen omtrent de tijd. Hij handelt, omdat hij weet. Hij weet onder meer, dat anti-depressieve psychofarmaca of enkele elektroshocks de tijd weer sneller doen stromen, doordat de depressie tot verdwijnen wordt gebracht. De behandeling, wat een „handelen" van de arts is, verlicht de patiënt, omdat het gevoel van zwaarte verdreven wordt. Hoe weet de psychiater? Het antwoord luidt eenvoudig: door middel van de wetenschap De fenomenologische antropologie is voor de psychiater belangrijk genoeg om er kennis van te nemen. Omgekeerd moet het voor de filosoof belangrijk zijn een stage in de psychiatrie te volgen. Fenomenen als ruimte en tijd zijn bij psychiatrische patiënten curieus veranderd. De fenomenologie moet echter een bijdrage leveren tot de kliniek en kan zich daarvan niet distantiëren. De psychiater moet er zich voor hoeden, een ,pur-sang" filosoof of belletrist te worden. Het weten van de psychiater kan het herstel van de patiënt betekenen. Hij zal niet aarzelen stap voor stap zijn kennis te vermeerderen en er naar streven om datgene wat hem nog onbekend is, binnen de kring van het weten te brengen. „Kwam eenzaamheid in 's mensen bestaan niet voor, men mag aannemen dat dan psychiatrische ziekten niet voorkwamen, op enkele

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen