1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 163

STERFELIJKHEID OF EINDELOOS LEVEN

127

vooral om de levensomstandigheden. Zodat ook deze vaatziekten, naarmate het onderzoek vordert, meer en meer ziekten in accidentele zin zullen worden en, in principe althans, voor preventie of therapie toegankelijk. Krachtens de aard van onze wetenschap zal het zo gaan met elk aspect van de zogenaamde natuurlijke veroudering. Want wetenschappelijk gesproken betekent deze natuurlijke veroudering, en daarmee ook de natuurlijke sterfelijkheid, slechts de nog onvoldoende onderzochte veroudering en sterfelijkheid! Confrontatie met de eindeloosheid. Waar ik hier op wil wijzen, is dat voorwetenschappelijke begrippen als „ouderdom" en „sterfelijkheid", in de algemeen menselijke zin waarin we ze bij Aristoteles, Lucretius, en bij wie ook maar uit alle landen en alle tijden terugvinden, dat deze begrippen onverenigbaar zijn met de wijze waarop de natuurwetenschap te werk gaat. Ik bedoel niet dat deze wetenschap zich tot taak stelt de mens onsterfelijk te maken. In feite heeft zij tot nogtoe zelfs niets toegevoegd aan onze levensduur behalve in de zin van gemiddelde levensduur. Voorlopig zal het wel blijven bij wat er tot nogtoe is bereikt, nl. een toename van het aantal oude mensen door afname van de sterfte op jongere leeftijden. Maar waar het om gaat is de visie op ouderdom en dood: hoe ervaren wij onze sterfelijkheid. Want deze visie kan niet onaangetast blijven door het hedendaagse natuurwetenschappelijk bedrijf, een veranderende instelling van de mens tegenover zijn eindigheid, een herwaardering van de begrippen ouderdom en dood, kunnen eenvoudig niet uitblijven! Welke richting zal het opgaan met deze herwaardering? Wetenschappelijk gezien moet elk sterven in beginsel tot een kenbare doodsoorzaak herleid kunnen worden en moet elke doodsoorzaak in beginsel bestrijdbaar zijn. Dat wij in feite sterfelijk, eindig zijn, kan voor de wetenschap dan ook slechts een kwestie van praktische tekortkomingen zijn, een vooralsnog tekort schieten van ons kennen en kunnen. Dat dit tekort in beginsel overwonnen moet kunnen worden, is weliswaar een theoretisch inzicht, maar het heeft reeds thans praktische consequenties. Het heeft met name tot gevolg dat we minder en minder geneigd zijn onze eindigheid zonder meer te accepteren. Dat we nu op alle leeftijden geneigd zijn de dood als een accident te beleven en de vragen te stellen die vroeger typisch waren bij het sterfbed van jonge kinderen: waarom moest dit nu zo, had dit niet anders gekund . . . .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen