1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 54

34

DECONFESSIONALISERING?

wetenschap, waardoor de vakstudie een belangrijke mate van relief ontvangt. De tweede weg is die van een persoonlijke, kritische behandeling van de verschillende vakken. Zulk een behandeling is niet voor alle vakken gelijkelijk mogelijk. Het grote probleem voor alle vakken is echter dat het wezenlijke ervan de meeste studenten tijdens de colleges ontgaat. Een student wordt met een grote diversiteit van colleges overvallen, terwijl hem de tijd ontbreekt om er na-denkende aandacht aan te geven. Na enkele weken moet dan ook iedere docent ervaren, dat nog slechts een of twee studenten hem werkelijk volgen, tenzij hij zijn tempo zo zeer verlaagt, dat er van een enigszins volledige behandeling geen sprake meer kan zijn. Pas bij de studie voor een tentamen komen de vragen op. De docent kan dan geen hulp meer geven bij het verwerken hiervan en bovendien dringt de tijd. De wezenlijke vragen blijven liggen. Het huidige systeem van colleges heeft ook van de menselijke kant grote bezwaren. De studenten dragen bij het volgen — of niet volgen — ervan geen dagelijks beleefde verantwoordelijkheid jegens hun medestudenten of de docent. Hun enige individuele taak is zo snel mogelijk tentamen te doen. Zulk een noodgedwongen individualistische levenshouding, slechts gedeeltelijk gecompenseerd in het studentenleven, kan bijzonder frustrerend werken, vooral bij studenten, die op grond van een vaag, doch positief christelijk verantwoordelijkheidsgevoel naar de Vrije Universiteit gekomen zijn. Sommigen van hen gaan na verloop van tijd uitzien naar taken, die in een gemeenschap te vervullen zijn, eventueel buiten de universiteit, hetgeen hun studie voor maanden of jaren kan vertragen. Het is begrijpelijk dat de Vrije Universiteit vanwege de noodzaak om snel uit te groeien tot een volwassen en aanvaarde ,,inrichting voor hoger onderwijs" in eerste instantie het onderwijssysteem van andere universiteiten heeft overgenomen. Achteraf gezien is het echter moeilijk een systeem te bedenken dat beter geschikt is om grondslag en doelstelling te frustreren. Het werken in een bezielde gemeenschap in voortdurende bereidheid tot wederzijdse hulp en aanvulling is wezenlijk (niet specifiek!) christelijk en verwaarlozing van dit beginsel, zoals dit vooral in de eerste jaren aan een universiteit aan de orde van de dag is, kan mijns inziens niet zonder gevolgen blijven. Het zou de moeite lonen een proef te nemen met een systeem, waarin de studenten en de docent met zijn staf enkele weken achter-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen