1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 208

168

FUNDERING EN BEGRENZING VAN MEDISCH HANDELEN

Gods wil voor ons. En wij menen makkelijk spel te hebben met het wijzen op inconsequenties bij het streven naar het niet-tegennatuurlijk-leven. Zo dadelijk zullen we nog zien dat hiermee niet alle problemen opgelost zijn, en we zelfs van het begrip „natuur" nog niet af zijn. Maar eerst willen we nog even stilstaan bij consequenties van het tot nu toe gezegde. Al te zeer zijn we geneigd bekendheden te aanvaarden en nieuwigheden te verwerpen. Maar ook het meest vreemde en kunstmatige kan verantwoord zijn. Zo is b.v. het brengen van een mens op de maan op zichzelf niet verkeerd, en als het een liefdevol doel kan dienen misschien goed. Of - om een meer medisch voorbeeld te kiezen - : als het straks mogelijk zal zijn een bevrucht eitje van een echtpaar in een laboratorium te doen uitgroeien tot een foetus, tot een zuigeling, en als dat voor het kind en de moeder veiliger en beter zou zijn en psychisch geen schaduwkanten zou hebben, dan behoeft het benutten van die mogelijkheden niet verkeerd te zijn omdat die gang van zaken zo apert afwijkt van wat in de natuur normaal is. Ook het meest kunstmatige moeten we toejuichen, als de liefde het kan prijzen. Maar heb ik me dan helemaal gewonnen gegeven aan de ethiek van de „new morality", die streeft negatief naar een ontideologisering en ontwettisering en positief naar een humanisering van het ethische? De stelregel is dan: „alles is goed wat uit liefde geschiedt"', of omgekeerd: ,,alles mag wat de naaste niet schaadt". - Nu meen ik - zoals ik elders wel eens betoogde - dat deze visie in minstens drie opzichten voor een christen ontoereikend is. Allereerst bepaalt het Evangelie de context van het ethische: de kracht om liefdeoffers te brengen, de troost bij falen en schuldig-worden, het geloof en de hoop die bij de liefde horen. Voorts openbaart het Evangelie wat inhoudelijk de naaste uiteindelijk het meest behoeft: de vrede met God; zonder een bepaald mensbeeld weten we niet wat we in liefde voor de naaste hebben na te streven. Tenslotte - en daar gaat het ons nu om - heeft de naastenliefde zich te realiseren in een speciale relatie, in een bepaald kader, in een zekere orde, die uiteindelijk alleen het Evangelie als door God gewild kan bloot leggen. De mens is altijd mens-in-relatie, in relatie met God en tot de medemens (en tot de wereld). En de aard van die relatie moet naar Gods wil zijn en blijven. De mens op zichzelf bezien, is alleen de mens als instrumentarium, en aan dat instrumentarium mag men onbeperkt dokteren. Maar de mens is meer dan dat instrumentarium, is leven in relatie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen