1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 130

98

GOD EN DE NATUUR

mag juist niet ter wille van de cultuur. De natuur als haar tegenspeelster en zuster moet haar voor verzakelijking en verschraling bewaren. Misschien wordt het voor ons t i j d . . . . ons door het Oude Testament tot nog andere accenten in ons belijden aangaande de natuur te laten inspireren dan die nu voor actueel gelden"(p. 89). G. van der Leeuw — Dogmatische brieven, p. 81. „Uit de schoot der aarde, der albarende moeder, zijt gij voortgekomen; in de schoot der aarde, der allen weder tot zich vergaderende moeder, keert gij terug. Eeuwen en eeuwen heeft de mensheid in de meest primitieve en in de meest dichterlijke vormen, op de triviaalste en de diepzinnige wijze, de natuur aanschouwd, gevreesd, aangebeden als de Moeder, — het leven, dat zij ons schenkt als een kringloop van geboorte tot graf, van de moeder tot de moeder. En uw eigen moderne psycho-analyse heeft het bevestigd, wat kinderen en dichters altijd hebben geweten, dat wij van de moeder komen en tot de moeder gaan. Het christendom brengt zijn Held, zijn Heiland, midden in de natuur."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen