1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 141

M. KUILMAN

109

de veelal ontwrichtende gevolgen van ongewenste graviditeit en ongehuwd moederschap. Verder worden in het onderhavige rapport aanbevelingen gedaan met betrekking tot de declarering, diverse procedure-kwesties en de samenstelling van de commissie. Wat het laatste punt betreft, als regel hebben een psychiater en medisch maatschappelijk werk(st)er zitting in het team, omdat men in het merendeel der gevallen met psychosociale indicaties te maken heeft. Het is dan ook niet verwonderlijk dat met name deze specialisten nauw betrokken zijn bij de problematiek van de provocatie abortus. Aan de overwegingen van de rapporterende gynaecologen kan men mijns inziens twee hoofdaspecten onderscheiden, die respectievelijk betrekking hebben op de waardering van „ontkiemd leven" en op de formulering van de indicaties. Wat het laatste betreft, zullen we ons hier beperken tot de psychosociale indicaties. Ten aanzien van het eerste aspect heeft de volgende zinssnede al heel wat reacties uitgelokt: „dat de vrouw zelf — leek zijnde — zich er daarbij niet van bewust is dat zij bij de provocatie abortus ontkiemd leven of anders gezegd „een potentieel nieuw individu" het leven beneemt, kan uiteraard niets aan het bij de medicus aanwezige weten veranderen, namelijk dat elke jonge zwangerschap wel degelijk het bestaan van een potentieel nieuw individu impliceert". Ofschoon dit citaat minder „hard" aankomt, indien het in de context van het rapport als geheel wordt geplaatst, kan men naar mijn mening toch wel enkele tegenwerpingen maken. Het lijkt mij namelijk op zijn minst discutabel of de gesuggereerde tegenstelling tussen het weten van de arts en de onwetendheid van de vrouw wel recht doet aan de kern van het onderhavige probleem. Men mag immers gevoegelijk aannemen dat de vrouw die haar graviditeit beëindigd wil zien, zich terdege realiseert dat ze zwanger is en dat ze over x maanden een kind zal krijgen, wanneer er geen abortus plaatsvindt. We hebben hier dan ook niet zozeer te maken met de tegenstelling tussen medische deskundigheid en lekenoordeel, maar met verschillen in waardering van het „ontkiemd leven" hoe deze ook verder gemotiveerd mag zijn. Dat is vers twee. In dat verband is het veelzeggend, dat vrijwel alle vrouwen de mogelijkheid van afstand doen na de geboorte, afwijzen. De meesten onder hen beleven een dergelijke oplossing als een soort verraad aan hun kind. De gynaecoloog verwerpt het argument dat de vrouw het laatste woord zal hebben, omdat zij meent over haar eigen lichaam te mogen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen