1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 155

M. KUILMAN

123

dat het om een momentopname gaat in de ontwikkeling tot een nieuw menselijk individu. In dat opzicht onderscheidt de abortusproblematiek zich van de beschouwingen over de euthanasie bij reanimatiepatiënten en bij ongeneeslijk zieken die een louter vegetatief bestaan leiden. Intussen heeft deze gedachtengang zijn eigen konsekwenties, waarover men opmerkelijkerwijs een grote terughoudendheid bespeurt. Wanneer immers de ontwikkeling tot een individu met eigen existentiële waarden zo centraal staat, dan kan men zich afvragen of in bepaalde gevallen de provocatio abortus niet gerechtvaardigd is, juist terwille van dat individu. Om de simpele reden dat men hem daarmee een toekomstig leven bespaart dat niets menswaardigs heeft. Tot dusverre komen hier alleen de slechts zelden aanwezige eugenetische indicaties aan bod. Tegenover de psychosociale indicaties („het kind van de rekening") staat men in het algemeen erg afwijzend. Vaak beroept men zich daartoe op de gebrekkige validiteit van de predictie. Maar dit argument is minder krachtig dan het lijkt, indien we ons te binnen brengen dat de voorspellingen over het lot van de vrouw evenmin erg valide waren. Mijns inziens is de gesignaleerde terughoudendheid veel meer te danken aan een ander feit. Het is de moeilijk te verdragen onherroepelijkheid van een medische ingreep waarmee men een potentieel nieuw individu wil dienen door hem het leven te benemen. Sloi Bovenstaande overwegingen en ervaringen — met nog veel twijfels en onzekerheden — zijn de neerslag van een jaar „commissoriale arbeid" in het abortusteam van het Academisch Ziekenhuis der Vrije Universiteit. Zij kwamen voort uit een vruchtbaar samenspel met de teamgenoten, maar bovenal resulteerden ze uit ontmoetingen met vrouwen die ongewild zwanger waren en die via de provocatio abortus een uitweg zochten. Evenals bij anderen signaleerde ik ook bij mijzelf een min of meer geleidelijke verandering in de wijze van benaderen, waardoor men na een jaar anders tegenover het onderhavige probleem staat dan in het begin. Daarmee moge tevens het tussentijdse karakter van deze „balans" nog eens extra worden onderstreept.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen