1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 147

M. KUILMAN

115

contra-indicaties in extreme gevallen meer informatie geeft over de ethische en psychische constellatie van de beoordeelaar dan over de noodsituatie van de vrouw. Deze beschouwingen slaan intussen niet alleen op de „conservatieve" attitude, dat mag ook wel eens worden gezegd. Afgaande op de slotsom dat het abortusprobleem niet in de eerste plaats een medisch probleem is, maar meer een zaak van emotionele waardering, komen de psychiaters tot een veel soepeler beleid dan de gynaecologen. Deze attitude hangt nauw samen met hun opvattingen over de persoon van de vrouw. Aanvaarding van haar autonomie inpliceert dat zij het recht heeft op een individuele ontplooiing, mits hiermee geen schade wordt toegebracht aan de samenleving. En dat is slechts zelden het geval, tenzij men ervan uitgaat dat aanvaarding van haar verzoek een maatschappelijk kwaad is omdat het egoïsme, zedenverwildering en lichtzinnigheid in de hand werkt. Men dient zich echter ter dege af te vragen of deze vrees niet veeleer de weerspiegeling is van een algemene onzekerheid omdat de oude moraal het niet meer doet, terwijl men in een chaotische overgangsperiode op zoek is naar nieuwe wegen. Men denke bijvoorbeeld aan de lang niet altijd negatief te waarderen verschuivingen in de huwelijksmoraal alsook aan het inmiddels verstilde rumoer over de toelaatbaarheid van de anticonceptie. Overigens berust de zojuist weergegeven opvatting der psychiaters niet op wetenschappelijke constateringen, maar zij gaat uit van een — naar mijn smaak nogal negatief geformuleerde — mens- en maatschappijbeschouwing. Opmerkelijk is in dat verband dat de autonomie van de vrouw bij de psychiaters verre schijnt te prevaleren boven de beschermwaardigheid van de ongeborene bij de gynaecologen. Daarvoor werd in het rapport van de psychiaters nauwelijks plaats ingeruimd. Het zal duidelijk zijn dat het standpunt van de psychiaters tot een uiterst soepele benadering van het abortusvraagstuk voert: tenzij er medische tegenaanwijzingen zijn, is de abortus op verzoek in principe toegestaan. Vrij uitvoerig worden de contra-indicaties besproken. Soms onderkent de vrouw het gevaar niet en dan is het de taak van de arts om haar te helpen teneinde inzicht te krijgen in haar werkelijke motieven. Men kan zich overigens afvragen of deze overwegingen en aanbevelingen niet erg utopistisch zijn. Mijn eigen ervaring is in dat opzicht nogal teleurstellend. In de meeste gevallen ontmoet men begrijpelijkerwijs een gespannen en onzekere vrouw, die zich vaak met reserve onderwerpt aan het onderzoek, dat ze als een soort examen opvat. Zij komt ook niet met de vraag of de dokter haar eens

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen