1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 276

228

EVOLUTIE VAN DE PROKARYOTEN

de beide strengen verbroken wordt. Indien men nu langzaam afkoelt, herstelt de binding tussen de tsvee strengen zich. Wanneer men een mengsel van DNA molekulen van twee verschillende organismen op deze wijze behandelt, dan bestaat de mogelijkheid, dat hybride DNA molekulen ontstaan. Deze bevatten één streng van het ene organisme en één streng van het andere organisme. Aangezien de binding van de beide strengen aan elkaar tot stand komt door paring van complementaire basen, zal dit alleen kunnen gebeuren, wanneer de basenvolgorde op de strengen van de twee organismen in grote trekken hetzelfde is. Dus de vorming van hybride DNA molekulen zal alleen optreden, als we te maken hebben met verwante organismen. Met de techniek zoals die is uitgewerkt door McCarthy en Bolton in 1953 kan men bepalen hoeveel % van het DNA van een bepaald organisme in basenvolgorde overeenkomt met het DNA van een ander organisme. Binnen één bepaalde familie, die der Enterobacteriaceae (darmbacteriën), bedraagt het percentage van het DNA van verschillende soorten dat hybridiseert met dat van E. coli als volgt: 88% voor Shigella dysenteriae, 48-53% voor Aerobacter aerogenes, 37-45% voor Salmonella typhimurium, 10% voor Proteus vulgaris en 6-8% voor Serratia marcescens. In een bepaald onderzoek werden bacteriestammen uit 2 geslachten van één familie met elkaar vergeleken. Op grond van het feit, dat een groot deel van het DNA van soorten uit het ene geslacht kan hybridiseren met DNA uit soorten van het andere geslacht, heeft men voorgesteld deze twee geslachten niet als afzonderlijke eenheden te handhaven. Zeer interessant zijn ook de gegevens die men verkrijgt als men DNA van bacteriën van verschillende families met elkaar gaat hybridiseren. Zo werd o.a. gevonden, dat bacteriën uit het geslacht Serratia van de familie der Enterobacteriaceae een veel grotere verwantschap vertonen met Pseudomonas (behorende tot een andere familie) dan met E. coli. Men kan zo zelfs bepalen hoeveel genen bepaalde bacteriën met elkaar gemeen hebben. De methode van de DNA hybridisatie, waarvan de eerste resultaten nu binnen zijn, zal in de toekomst nog veel kunnen bijdragen tot onze kennis van de verwantschap tussen bacteriën en op deze wijze tot ons inzicht in de evolutie van de prokaryoten. Men kan het DNA van verschillende bacteriën ook nog op andere wijze vergelijken, nl. door overdracht van genetisch materiaal van de ene op de andere soort. Overdracht, gevolgd door inbouw, van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen