1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 154

122

ABORTUS PROVOCATUS, TUSSENTIJDSE BALANS

heeft en ook niet hoefde te begeren als we denken aan de geaccepteerde zwangerschapsplanning". „Zo laat zij de zwangere vrouw de tol betalen van de vergissingen, fouten en gebreken die nu eenmaal in elke beheersingsproblematiek is gegeven". Het valt mij moeilijk om deze mening te onderschrijven, zij is mij althans veel te generaliserend. Weliswaar ken men met recht veronderstellen dat elke zwangerschap had kunnen worden voorkomen bij een adequate beheersingspolitiek, maar daarmee is nog niet gezegd dat deze nu ook de oorzaak van de narigheid is. Niet zelden liggen er veel diepere en complexere motieven achter, die direct samenhangen met de structuur van de vrouw en met de aard van haar (pathogene) relaties. Misschien wordt daarmee ook wel verklaard dat mijn visie op de provocatie abortus minder ,,royaal" is dan die van Prof. Kuitert. Het zou in dit bestek te ver voeren om daar thans uitvoeriger op in te gaan. Dat hoop ik te zijner tijd in een ander artikel te doen. Menselijk leven Wanneer houdt het leven van de ongeborene op „puur biologisch" en „waardenindifferent" te zijn? Wanneer is er sprake van een „individu?" In de loop van de geschiedenis komen we vele pogingen tegen om op deze vragen een antwoord te vinden. Een uitvoerig overzicht is onlangs in dit tijdschrift door Prof. Drogendijk gegeven. Ze maken mijns inziens alle een gekunstelde indruk en soms lijken ze ook niet gespeend van opportunisme. Voorbeelden: de softenonaffaire en menige discussie over de anticonceptie en de „abortuspil". Wanneer men al die beschouwingen leest, raakt men spoedig vast in een oeverloos redeneermoeras. Niet zelden krijgt men het gevoel dat (quasi) wetenschappelijke argumenten worden gebruikt om een probleem op te lossen dat op een heel andere golflengte speelt. Mijns inziens zijn de in de aanvang gestelde vragen zinloos. Het staat vast dat er vanaf de bevruchting een ontwikkeling op gang komt met bepaalde „markeringspunten", die steeds duidelijker verwijzen naar een individuele menselijke existentie. Maar men zal tevergeefs zoeken naar een moment waarop het ontkiemd leven voor het eerst als specifiek menselijk kan worden bestempeld. Zoiets als een ontogenetisch omslagpunt. Daarom zijn de verschillende beschouwingen die dit najagen van generlei waarde voor de oplossing van het abortusprobleem. Daar komt nog iets bij. De constatering dat het leven van de vrucht in een bepaalde fase slecht „puur biologisch" kan worden genoemd, is wel juist, maar ook onvolledig indien er niet in verdisconteerd zit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen