1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 150

118

ABORTUS PROVOCATUS, TUSSENTIJDSE BALANS

van te geven. Een versluiering van de zojuist genoemde aspecten met wetenschappelijke beschouwingen, psycholog(ist)ische exposé's en het beroep op een — niet bestaand — algemeen ethisch bewustzijn voeren tot struisvogelpolitiek. Het meest fundamentele verschil tussen de beide commissies komt mijns inziens tot uiting in een uiteenlopende waardering van de autonomie van de vrouw en van het leven dat zij bij zich draagt. Dat hier controversiële standpunten naar voren komen zal wel niemand verbazen, al was het maar omdat de vertegenwoordigers van beide disciplines vanuit hun eigen scholing, professionele doelstelling en ervaring spreken. Nabetrachting 1. Autoriteit, deskundigheid en (on)mondigheid. Mijn kritiek op het rapport van de gynaecologen richt zich met name tegen het feit dat zij hun standpunt te sterk generaliseren en te veel in de medische sfeer houden. In de eerste plaats suggereren de samenstellers dat waardering van het „ontkiemd leven" overeenstemt met de normen van de samenleving, „die op mijns inziens goede gronden „abortus provocatus op verzoek" tegenhoudt" (Janssens). Het valt mijns inziens echter te betwijfelen of dit wel zo is, getuige de talrijke verhitte discussies. En verder: zelfs indien dit wel het geval ware, dan moet men nóg voorzichtig zijn en kritisch blijven. Dat de vox populi op dwaalwegen kan leiden heeft de geschiedenis bij herhaling geleerd. In de tweede plaats raakt de geconsulteerde psychiater niet zelden in moeilijkheden wanneer hij probeert om overeenkomstig de door de gynaecologen gestelde criteria zich een oordeel te vormen over de noodzaak tot het afbreken van de zwangerschap. En niet zelden dreigt zijn in psychopathologische bewoordingen vervatte redenering het ethische kernprobleem aan het oog te onttrekken. Tenslotte heerst er over de indicaties en conra-indicaties lang niet altijd eenstemmigheid en ten aanzien van de predictieve waarde daarvan is de ervaring nog onvoldoende getoetst om de te nemen beslissingen empirisch te rechtvaardigen. In het psychiatrisch rapport komt de beschermwaardigheid van de vrucht nauwelijks ter sprake. De auteurs leggen nog al psychologiserend de nadruk op de autonomie van de vrouw en zij beklemtonen het emotionele karakter van het probleem. De begrippen ethiek, moraal en mensbeschouwing worden haast angstvallig vermeden. Ik hoop echter te hebben aangetoond dat de conclusie der psychiaters net zo goed in een mensbeschouwing is gefundeerd als die van de gynaecologen. Ethische vraagstukken worden weliswaar vaak in de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen