1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 74

54

METABLETICA DER MATERIE

Afgezien van de vraag of deze boodschap van vdB voor mij aanvaardbaar is (hij is dat niet, maar daarover straks) moet ik ook hier bezwaar maken dat hij gebracht wordt onder het mom van een wetenschappelijke, feitelijke constatering. Dat lukt alleen door een extreme selectie van het bronnenmateriaal. Slechts daardoor weet vdB het gedeelte over de kerkbouwstijlen te laten uitlopen op een vaststelling dat het christendom humanocentrisch werd [MM 193-195], slechts daardoor gelukt het hem, ook zijn kroniek van het gelovig innerlijk zo te doen eindigen, met nog de toevoeging dat volstrekte secularisatie dreigt [MM 282-2S4]; „de nieuwe spiritualiteit is werelds" [MM 361]. Vermeld werd reeds op welke wijze zijn behandeling van de meetkunde voerde tot een humanocentrische wereld [MM 433-434]. Maar — nu afziende van de vorm waarin de boodschap werd gegoten — juist dit evangelie van medemenselijkheid zonder God moet ik verwerpen. Een leven zonder God — buiten onze medemens Jezus om — vervreemdt mij van de medemensen, omdat ik het dan niet weet op te brengen in hen — een klein aantal uitgezonderd — mijn naasten te zien. Hoe eindig en klein deze wereld van ons ook geworden mag zijn, de meeste mensen komen mij niet nabij, zelfs als zij mij te na komen, zolang de contacten louter op het menselijke vlak blijven en niet kortgesloten worden door God, een God die niet oneindig ver is of oneigenlijk, maar concreet nabij is en aanwezig in ons menselijk bestaan. Het kan zijn dat ik het boek van J. H. van den Berg niet goed heb gelezen. Prof. dr. P. J. Thung komt in zijn ethische verkenning „De mens als machthebber" [12] tot een veel positievere waardering. Hij apprecieert de conclusies van MM als „een zeer krachtige, want zeer onverdachte steun voor ons gevoel van verantwoordelijkheid" en stelt daarnaast dat wij ook als machthebbers mensen blijven, „mensen voor wie God levend is geworden: een realiteit die coexistent is met de realiteit van de wereld als manipulandum waarin wij van God verlaten zijn". En nog verder, reagerend op het „God is dood" dat heden klinkt: „Maar God blijft een levende mogelijkheid voor de machthebber als mens, want voor hem zijn er andere, alternatieve werelden dan die waarin hij zelf wordt geboren, leeft en sterft, en voor hem is openbaring de doorkijk van de ene werkelijkheid in de andere". En: „In het huidige spanningsveld tussen macht en onmacht leven wij eenzaam, hier geldt het primaat van de empirische werkelijkheid en van onze onherroepelijke verantwoordelijkheid. Ik behoef geen neopositivist te zijn om dit te concluderen, ik verwijs

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen